من الان چنان درمانده و خشمگینم، که نمی توانم احساس خود را بیان کنم. هنگامی که در این تصویرها چشمم به کودکان، سالخوردگان و مردگان می افتد، می گویم: شرم باد بر ما! گفته می شود که تاکنون دست کم ۷۰۰ فلسطینی در غزه کشته شده اند

فلیسیا ـ آمالیا لانگر در سال ۱۹٣۰ در خانواده‍ای یهودی در شهر تارنوو (لهستان) دیده به جهان گشود. بیشتر اعضای این خانواده در "شوآه" به قتل رسیدند. او در سال ۱۹۵۰ راهی اسرائیل شد و از سالهای ۷۰ تا کنون یکی از مشهورترین وکلای مدافع جهان بشمار می رود. 
خانم لانگر درسال ۱۹۶۷ علیرغم کارزاری وسیع و خصمانه وکالت فلسطینی ها را در دادگاه‍های نظامی بعهده گرفت.
فلیسیا لانگر از سال ۱۹۷۰ تاکنون با پذیرش شهروندی آلمان در توربینگن زندگی می‍کند. "نوبل آلترناتیو" یکی از جمله جایزه ها و نشان‍های گوناگون دریافتی او به شمار می‍رود.
او در سال ۲۰۱۴ به دعوت مشترک گروهی از ایرانیان و اسرائیلیان، روزهایی در برلین اقامت داشت و در یک برنامه سخنرانی شرکت کرد. در این برنامه بیش از یک صد نفر از شهروندان آلمانی و ایرانی حضور داشتند.
در زیر با متن مصاحبه ی خانم مارلند گورینگ ("نویس دویچلند") با فلیسیا لانگر آشنا می شوید.


• خانم لانگر، الان به تصاویری از غزه و اسرائیل که نگاه می‍کنید، چه احساسی به شما دست می دهد؟

ـ من الان چنان درمانده و خشمگینم، که نمی توانم احساس خود را بیان کنم. هنگامی که در این تصویرها چشمم به کودکان، سالخوردگان و مردگان می افتد، می گویم: شرم باد بر ما!
گفته می شود که تاکنون دست کم ۷۰۰ فلسطینی در غزه کشته شده اند. دو سوم کشته شدگان از افراد غیرنظامی بوده اند. کودکان بخش بزرگی از جمعیت غزه را تشکیل می دهند، به این خاطر شمار کودکان کشته شده زیاد است،. فکر می کنم که سرانجام این سیاست دهشت انگیز اسرائیل جز پاشیدن تخم نفرت نخواهد بود. به نظر می‍رسد که اتئلاف فتح و حماس، اسرائیل را به این تجاوز برانگیخت. اسرائیل نمی خواست و نمی خواهد چنین وحدتی را بپذیرد.


• نظرتان درباره واکنش بین المللی چیست؟ آیا آن را متناسب (با ابعاد کنش اسرائیل) می‍بینید؟

ـ این واکنش ضعیف است و کارا نیست. ارتش اسرائیل به جنگی جنایت کارانه دست زده است. ارتش اسرائیل به افراد غیرنظامی حمله و خانه های آنها را ویران می کند. این نه تنها شرم آور، بلکه ناقض کنوانسیون ژنو و قطعنامه های سازمان ملل است. اما جهانیان این کشتار را نمی بینند. من در یک برگ اینترنتی فلسطینی ها از کشتاری در یک "گتو" سخن گفته ام.
هفت سال است که مردم غزه در پس حصار زندگی می کنند و رنج می برند. هشتاد در صد آنها زیر مرز فقر زندگی می کنند. ۹۰ درصد ساکنان غزه دسترسی به آب آشامیدنی ندارند. غزه بزرگترین زندان جهان است.
به گفته ی جان جینگ، سرپرست موسسه ی کمک به پناهندگان فلسطینی سازمان ملل متحد، "اکنون غزه مترادف است با نقض حقوق بین المللی و انسان ستیزی". جان جینگ این حرف را نه امروز، بلکه یک سال پیش به زبان آورد.
هیچ سیاستمدار غربی نیست که مسئول این وضع نباشد. برای نمونه خانم مرکل، که به قدر قدرت ترین زن جهان مشهور است، ورود ارتش اسرائیل به غزه را تایید کرد و حتی یک بار هم حاضر نشد که از کشتار کودکان در غزه ابراز تاسف کند. نمی دانم آیا خانم مرکل احساسی نیز دارد!

• نظرتان درباره حماس چیست که از مناطق مسکونی موشک پرتاب می‍کند؟

ـ من نه تنها با موشک پرانی، بلکه با هرگونه آزار و کشتار مردم بی گناه مخالفم. من هرگز از خود آمادگی نشان ندادم که وکالت کسانی را قبول کنم که به چنین اعمالی دست زده بودند.
به یاد داشته باشید که اسرائیل ۴۷ سال است که فلسطین را اشغال کرده است، و سیاست سرکوبگرانه و آپارتاید گونه ی اسرائیل سبب ساز ناآرامی و خشونت در مناطق اشغالی شده است. پرتاب موشک به سوی اسرائیل نیز پیآمد چنین سیاسی است. ولی با این وجود باید آن را محکوم کرد.
با کمال تاسف باید گفت که جنگ اسرائیل، جنگی است ویرانگر و دردناک. ما در "کنست" نماینده ای داریم بنام "آیلت شاکل" از حزب "بیت یهودی" که در دولت نیز شرکت دارد. او در یک برگ اینترنتی نوشت:
"همه ی فلسطینی ها دشمن ما هستند. حتی زنان فلسطینی را باید کشت، چون اینها مار به دنیا می آورند."
گرچه ما در اسرائیل افراد صلح جو نیز داریم، اما نمی توان از جنبش صلح سخن گفت. بدبختانه هواداران صلح در اسرائیل در وضعیت بدی به سر می برند. هر حرفی از صلح خیانت خوانده می‍شود.

• اما اسرائیل چگونه باید از خود در برابر موشک پرانی ها دفاع کند؟

ـ بهترین دفاع از خود، از راه صلح جویی است. بدون صلح آینده امنی وجود نخواهد داشت. اسرائیل سال‍هاست که می توانست راه صلح را پیشه کند. "سازمان آزادیبخش فلسطین" نه تنها اسرائیل را به رسمیت شناخته، بلکه هوادار تشکیل دو کشور اسرائیل و فلسطین نیز هست. حماس هم گفته است، که چنان‍چه مردم فلسطین خواهان تاسیس دو کشور باشند، از این طرح پشتیبانی خواهد کرد. نزدیکی "فتح" و"حماس" گامی است بس مهم. از سوی دیگر، اسرائیل است که هر گونه پیشنهادی را برای پیشبرد رد می کند و اشغالگری خود را گسترش می بخشد.
در حال حاضر ۶۰۰۰۰۰ اسرائیلی در مناطق اشغالی سکنا گزیده اند، یعنی ۲۲ درصد فلسطین. در حالی که چنین اقدامی ناقض قوانین بین لمللی است. این جنگ، جنگی است جنایت کارانه. باید پرسید که چرا اسرائیل چنین کاری را به خود اجازه می دهد؟
من و همسرم از بازماندگان "هولوکاوست" هستیم و الان می‍بینیم که هم اکنون اسرائیل برای توجیه جنگ افروزی خود به سوء استفاده از "هولوکاست" دست می یازد و من بر این گفته خود پافشاری می کنم.
شوهرم در ۵ اردوگاه نازی ها بسر برد و در سال ۱۹۴٨ در "ترزین اشتات" آزاد شد.
هر چند هر دوی ما همه ی بستگان خود را از دست داده ایم، اما انساندوستی خود را حفظ کرده ایم.

• آیا راه حلی سراغ دارید؟

ـ آری. حتما راه حلی هست. اما بدون اعمال فشار بر اسرائیل نمی توان سیاست اسرائیل را تغییر داد.
در افریقای جنوبی بساط " آپارتاید" برچیده شد، چون مردم این کشور از همبستگی جهانیان و سازمان ملل برخوردار بودند. اما فلسطینی ها را بحال خود تنها گذاشته ایم.

• نخستین گام اسرائیل چه باید باشد؟

ـ نخست اسرائیل باید به مسئله ی سکونت اتباع خود در مناطق اشغالی به نحوی فیصله دهد. چگونه؟ من نمی دانم، ولی اسرائیلی ها این را می دانند. اسرائیل باید به اشغال فلسطین پایان بخشد، به حقوق فلسطینی ها احترام بگذارد و به آنها حق بازگشت به زادگاهشان را واگذار کند. فراموش می شود که همه این خواستها را می توان در قطع‍نامه های سازمان ملل نیز خواند. این فراموشکاران در "حزب چپ" نیز هستند. پدیده ای که برای من اسرائیلی و یهودی شرم آور است.