samedi 12 juillet 2014

درپی کودک آزاری در یکی از مهدهای کودک اردبیل، مدیر و خدمه خاطی این مهد بلافاصله بعد از ورود به دادسرا دستگیر و روانه زندان شدند.

دستگیـری کودک آزاران مهدکودک در اردبیل + تصویـر

درپی کودک آزاری در یکی از مهدهای کودک اردبیل، مدیر و خدمه خاطی این مهد بلافاصله بعد از ورود به دادسرا دستگیر و روانه زندان شدند.
مدیرکل بهزیستی استان اردبیل در گفت‌وگو با ایسنا در اردبیل، با اشاره به اینکه این مهدکودک یکی از مهدهای سه ستاره استان می‌باشد، افزود: بعد از شکایت والدین از این مهدکودک و پخش فیلم کودک آزاری این موضوع را بلافاصله به رئیس سازمان بهزیستی کشور و معاون سیاسی امنیتی استانداری اردبیل ارجاع دادیم که یک روز بعد از این شکایت طبق اعلام کتبی سازمان بهزیستی کشور، پلمپ مهدکودک مصوب شد و پرونده جهت بررسی نهایی به تهران ارجاع داده شده است.
احمدیان گفت: به خاطر حیاتی بودن این مسئله حتی نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی نیز به شدت پیگیر حق و حقوق این کودکان بی گناه هستند.
وی در ادامه به بازدید 5 موردی اکیپ بازرسی سازمان بهزیستی در طی بهمن ماه سال 92 تا تیر ماه سال 93 از این مهدکودک اشاره کرد و افزود: ما برای بررسی وضعیت تمامی مهدهای کودک استان، اکیپ‌های بازرسی مستمر برای در جریان قرار گرفتن کارها و اقدامات مهدهای سطح استان می‌فرستیم.
مدیرکل سازمان بهزیستی استان اردبیل، گفت: خوشبختانه تصاویر این کودک آزاری توسط مربی این مهدکودک که به مدت 4 ماه در این مهد مشغول به کار شده، گرفته شده و در اختیار ما قرار گرفته که تمامی تلاش ما بر این خواهد بود که از حق و حقوق کودکان بی گناه دفاع کنیم.
احمدیان افزود: کسانی که داوطلب تأسیس مهدکودک هستند حتماً باید دارای تحصیلات عالی و مرتبط با رشته‌های کودکیاری و همچنین افراد قابل اعتماد و صالح باشند.
وی به مشاوره رایگان 7 جلسه‌ای برای تمامی کودکان حاضر در این مهدکودک نیز اشاره کرد و افزود: تمامی هزینه‌هایی که خانواده‌ها به مهدکودک پرداخت کرده‌اند، توسط اداره کل بهزیستی بازگردانده خواهد شد که والدین هم می توانند با شماره‌های ارتباطی که در هنگام ثبت نام به آنها ارائه می‌شود به صورت مستقیم با بازرسی سازمان بهزیستی کشور در ارتباط باشند و انتقادات و شکایات خود را اطلاع دهند. 

دستگیری کودک آزاران مهدکودک در اردبیل (+عکس)

دستگیری کودک آزاران مهدکودک در اردبیل (+عکس)


شورای امنیت سازمان ملل از دو طرف اسرائیلی و فلسطینی خواسته است که برای برقراری آتش‌بس در نوار غزه توافق کنند.

شورای امنیت سازمان ملل خواهان آتش‌بس در نوار غزه شد

شورای امنیت سازمان ملل از دو طرف اسرائیلی و فلسطینی خواسته است که برای برقراری آتش‌بس در نوار غزه توافق کنند.
مقام‌های فلسطینی می‌گویند از آغاز تهاجم جدید اسرائیل به غزه دست کم ۱۳۳ فلسطینی کشته شده‌اند.
به گفته سازمان ملل متحد بیش از سه چهارم کشته‌شدگان درگیری اخیر غیرنظامی بوده‌اند. همه آنان فلسطینی هستند.
اسرائیل هم می‌گوید که امروز ۹۰ راکت به خاکش شلیک شده است که برخی از آنان خسارت‌هایی ایجاد کرده‌اند. از جمله تل‌آویو هدف حملات راکتی قرار گرفت که اسرائیل راکت‌ها را خنثی کرد.
هر ۱۵ عضو شورای سازمان ملل متحد خواهان کاهش تنش و بازگشت به طرفین به گفتگوهای صلح شده‌اند.
عده‌ای در لندن در حمایت از فلسطینی‌ها تجمع کردند
این نخستین بیانیه شورای امنیت سازمان ملل پس از آغاز حملات اسرائیل به نوار غزه است.
در شهرهای مختلف جهان تجمع‌هایی در حمایت از فلسطنیان و محکومیت حملات اسرائیل برگزار شده است.

ادامه حملات

پیشتر منابع بیمارستانی در غزه اعلام کردند در حمله هوایی تازه اسرائیل به ساختمان متعلق به یک بنیاد خیریه در شهر بیت لاهیا، دو نوجوان معلول کشته شدند.
حملات هوایی اسرائیل به غزه پنج روز پیش شروع شد و شب گذشته نیز همچنان ادامه داشت.
شب گذشته، پرتاب راکت از جانب غزه به خاک اسرائیل نیز ادامه یافت و آژیر حمله هوایی دست کم در دو منطقه از جنوب اسرائیل به صدا درآمد.
گفته می شود در سازمان ملل مذاکرات فشرده‌ای برای برقراری آتش‌بس در جریان است.
بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل، دیروز (جمعه ۱۱ ژوئیه- ۲۰ تیر) گفت تا زمانی که حماس موشک‌پرانی به خاک اسرائیل را متوقف نکند، به حملات خود به فلسطینی ها ادامه خواهد داد.
او گفت: "هیچ فشار بین‌المللی نمی‌تواند باعث شود که ما با تمام قوا وارد عمل نشویم."
آقای نتانیاهو گفت که اسرائیل از سه‌شنبه تاکنون بیش از هزار هدف در نوار غزه را مورد حمله قرار داده است.
پیشتر، ناوی پیلای، کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد از اسرائیل خواسته بود غیرنظامیان فلسطینی را هدف موشک قرار ندهد.
خانم پیلای در اطلاعیه‌ای گفت افزایش شمار کشته‌شدگان فلسطینی این شبهه را به وجود آورده که آیا عملیات نظامی اسرائیل مطابق قوانین بین‎‌المللی است، یا نه.
وی همچنین گفت که تجهیزات نظامی نباید در مناطق مسکونی قرار بگیرد. اسرائیل، گروه حماس را متهم می‌کند که موشک‌ها را از داخل خانه‌های شهروندان پرتاب می‌کند.

متوسط هزینه و درآمد ایرانیان اعلام شد/ متوسط درآمد ماهانه؛ 1 میلیون و 703 هزار تومان

متوسط هزینه و درآمد ایرانیان اعلام شد/ متوسط درآمد ماهانه؛ 1 میلیون و 703 هزار تومان
مرکز آمار ایران، متوسط هزینه و درآمد سالانه یک خانوار شهری و روستایی در سال 92 را اعلام کرد که براساس آن، متوسط هزینه ماهانه خانوار شهری حدود یک میلیون و 717 هزار تومان و درآمد خانوار شهری حدود یک میلیون و 703 هزار تومان شده است.
به گزارش خبرگزاری مهر، طرح آمارگیری هزینه و درآمد خانوار با قدمتی 50 ساله از مهمترین طرح های آماری مرکز آمار ایران است. هدف کلی این طرح، برآورد متوسط هزینه‌ها و درآمد یک خانوار شهری و یک خانوار روستایی در سطح کشور و استان ها است. در سال 1392 تعداد خانوارهای آمارگیری شده در این طرح 18678 خانوار نمونه در نقاط شهری و 19228 خانوار نمونه در نقاط روستایی کشور است.
نگاهی به اهم نتایج طرح در سال 1392 در مناطق شهری و روستایی نشان می دهد که متوسط کل هزینه خالص سالانه یک خانوار شهری 206 میلیون و 34 هزار ریال بوده است که نسبت به رقم مشابه در سال قبل 25.4 درصد افزایش نشان می دهد.
از کل هزینه سالانه خانوار شهری 54 میلیون و 934 هزار ریال با سهم 26.7 درصد مربوط به هزینه های خوراکی و دخانی و 151 میلیون و 100 هزار ریال با سهم 73.3 درصد مربوط به هزینه های غیرخوراکی بوده است. در بین هزینه های خوراکی و دخانی، بیشترین سهم با 21.9 درصد مربوط به هزینه ی گوشت و در بین هزینه های غیرخوراکی بیشترین سهم با 45.2 درصد مربوط به مسکن بوده است.
گزارش مرکز آمار ایران حاکی از آن است که متوسط درآمد اظهار شده سالانه یک خانوار شهری 204 میلیون و 410 هزار ریال بوده است که نسبت به سال قبل، 22.2 درصد افزایش داشته است.
منابع تامین درآمد خانوارهای شهری نشان می دهد که 29.9 درصد درآمد از مشاغل مزد و حقوق بگیری، 16.6 درصد از مشاغل آزاد کشاورزی و غیرکشاورزی و 53.5 درصد از محل درآمدهای متفرقه خانوار تامین شده است.
در همین حال، متوسط کل هزینه خالص سالانه یک خانوار روستایی 129 میلیون و 610 هزار ریال بوده است که نسبت به سال قبل 19.8 درصد افزایش نشان می دهد.
از کل هزینه سالانه خانوار روستایی 56 میلیون و 103 هزار ریال با سهم 43.3 درصد مربوط به هزینه های خوراکی و دخانی و 73 میلیون و 507 هزار ریال با سهم 56.7 درصد مربوط به هزینه های غیرخوراکی بوده است.
در بین هزینه های خوراکی و دخانی، بیشترین سهم با 24.8 درصد مربوط به هزینه ی آرد، رشته، غلات، نان و فرآورده های آن و در بین هزینه های غیرخوراکی، بیشترین سهم با 27.7 درصد مربوط به مسکن بوده است.
متوسط درآمد اظهار شده سالانه یک خانوار روستایی 120 میلیون و 955 هزار ریال بوده که نسبت به سال قبل، 19.4 درصد، افزایش داشته است.
منابع تامین درآمد خانوارهای روستایی نشان می دهد که 27.4 درصد از مشاغل مزد و حقوق بگیری، 29.3 درصد از مشاغل آزاد کشاورزی و غیرکشاورزی و 43.3 درصد از محل درآمدهای متفرقه خانوار تامین شده است.
براساس نتایج طرح آمارگیری هزینه و درآمد خانوار سال 1392، ضریب جینی در مناطق شهری 0.3513، در مناطق روستایی 0.3243 و در کل کشور 0.3650 است.


جمعه چهارم شهریور 1386 با مسئول تشریفات نمایندگی ایران در سازمان ملل در مورد سفر آقای احمدی‌نژاد صحبت می‌کردیم. از وی سوال کردم که هزینه سفر رئیس جمهور چند هزار دلار است؟ خندید و گفت: بگو چند صد هزار و یا چند میلیون دلار. تعجب کردم.

موسسه فرهنگی هنری و انتشارات مرکز اسناد انقلاب اسلامی به تازگی کتاب خاطرات مرتضی غرقی خبرنگار واحد مرکزی خبر در نیویرک در فاصله سال‌های 83 تا 89 را با عنوان «خیابان42» منتشر کرده است.
غرقی در این کتاب شرح چگونگی دریافت پیشنهاد ماموریت در دفتر صدا و سیما در نیویورک و نیز دریافت ویزای سفر به آمریکا و فعالیت‌های مطبوعاتی خود در این کشور را شرح داده است.
غرقی  در بخشی  از خاطرات خود در مورد هزینه سفر محمود احمدی‌نژاد به نیویورک نوشته است:
جمعه چهارم شهریور 1386 با مسئول تشریفات نمایندگی ایران در سازمان ملل در مورد سفر آقای احمدی‌نژاد صحبت می‌کردیم. از وی سوال کردم که هزینه سفر رئیس جمهور چند هزار دلار است؟ خندید و گفت: بگو چند صد هزار و یا چند میلیون دلار. تعجب کردم. او در مورد هزینه سفر چیزی نگفت. البته این خصلت کارکنان وزارت خارجه است که بسیار محافظه‌کارند.
از بررسی‌های بعدی متوجه شدم که پانصد هزار دلار یا کمی بیشتر قیمت بنزین و اجاره هواپیماست و هزینه پارکینگ و... جداست. هزینه هتل هم برای این هیئت صد نفره شبی دویست تا پانصد دلار برای هر نفر برآورد می‌شود و هرینه‌های دیگر همچون میهمانی‌های بزرگ ایرانیان و خارجی‌ها و هزینه اتومبیل لیموزین اجاره‌ای که روزانه پانصد دلار است نیز از دیگر هزینه‌های اضافی سفر است و می‌توان گفت هزینه این سفر هر بار بیش از یک تا یک و نیم میلیون دلار برآورد می‌شود.
کتاب «خیابان42» در 270 صفحه و با قیمت 7200 تومان منتشر شده است.


Friday, July 11, 2014


Israelis on hilltop



 GAZA CITY — Israel continued to intensify its bombardment of the Gaza Strip Friday in an offensive against the Hamas militant group, with more than 900 targets attacked so far. As the tensions threatened to expand into a possible Israeli ground invasion of Gaza, apparent rocket fire from Lebanon struck near Israel's northern border, the Israeli military said.
Lebanon's state-run news agency said two rockets were fired from the country. No one immediately claimed responsibility for the strikes, which prompted Israel to retaliate with artillery fire toward the source of the firing. 

Israel military spokesman Lt. Col. Peter Lerner said it was unclear whether the new front was "symbolic or something more substantial."
The number of reported Palestinian deaths from Israeli airstrikes rose Friday to more than 90 while rockets fired by Hamas struck farther into Israeli territory, targeting Tel Aviv and other cities.

Israel said it was doing everything possible to avoid civilian casualties in the crowded urban landscape. The risk of more civilian deaths will remain high, especially if Israel moves in with ground forces.
Israel has not reported any deaths of its citizens since both sides intensified their aerial campaigns this wee
k.

يک جلاد ديگر بگور رفت !جنايات محمدی گيلانی! بنقل از دکتر محمد ملکی

۱۵ سال در بی خبری مطلق از سعيد زينالی

از سعيد زينالی ۱۵سال است که خبری نيست


براساس گزارش‌ها مرضیه رسولی به بند عمومی اوین منتقل شده و برای صبا آذر پیک، از روزنامه‌نگاران نیز کیفرخواست صادر شده است.

مرضیه رسولی، روزنامه‌نگاری که روز سه‌شنبه برای گذراندن دوران حبس خود به زندان اوین مراجعه کرد هم اکنون به بند عمومی منتقل شده است.
اتهامات مرضیه رسولی تبلیغ علیه نظام و اخلال در نظم عمومی از طریق شرکت در تجمعات است.
خانم رسولی که دی ماه سال ۹۰ در منزل خود بازداشت شده بود، اسفند ماه همان سال پس از حدود یک ماه و نیم با تودیع وثیقه آزاد شد.
مرضیه رسولی دومین روزنامه نگاری است که در دو هفته گذشته برای گذراندن حکم خود به اوین فراخوانده می‌شود. پیش از مرضیه رسولی، ریحانه طباطبایی به اوین منتقل شده بود.
در رویدادی دیگر هم ساجده عرب‌سرخی، روزنامه‌نگار و فعال مدنی، برای اجرای حکم حبس خود به زندان اوین احضار شد.
به گزارش «کلمه»، عرب‌سرخی خبر داده که احضاریه اجرای حکم در حالی ارسال شده که هنوز اصل حکم به وی ابلاغ نشده است.
ساجده عرب‌سرخی سال گذشته به اتهام «تبلیغ علیه نظام» به صورت غیابی به یک سال حبس محکوم شده بود که پس از مراجعت به ایران، در مورد این حکم دادخواست واخواهی داد، اما دادگاه این درخواست را رد کرد و هم‌اکنون دادگاه تجدیدنظر نیز حکم صادر شده را تایید کرده است.
و در رویدادی دیگر هم وکیل صبا آذرپیک از صدور کیفرخواست برای موکلش خبر داد.
محمود علیزاده‌طباطبایی در این باره گفت: برای خانم صبا آذرپیک به اتهام فعالیت تبلیغی علیه نظام و نشر اکاذیب کیفرخواست صادر شده است.
وی افزود: پس از صدور کیفرخواست پرونده آذرپیک به شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران ارسال شده و این شعبه روز دوشنبه ۳۰ تیر را برای رسیدگی به این پرونده تعیین کرده است.
علیزاده طباطبایی با بیان این‌که این کیفرخواست در پرونده مربوط به سال ۹۱ صادر شده است، گفت:‌ در پرونده اخیر مربوط به خانم آذرپیک کیفرخواست صادر نشده در حالی که این دو باید با هم تجمیع می‌شدند.
صبا آذرپیک صبح روز هفتم خرداد ۱۳۹۳ توسط نیروهای امنیتی که در دفتر هفته‌نامه تجارت فردا محل کار وی بازداشت شد.
گفتنی است فشار بر روزنامه‌نگاران پس از روی کار آمدن حسن روحانی افزایش یافته و علی‌رغم این مساله، دولت یازدهم هنوز واکنشی به این موضوع نداشته است.

مشاهده تصاویر وحشتناکی که داعش از قربانیان خود و سرهای بریده آنان منتشر می‌کند، علاوه برحس انزجاری که کلام از بیان آن عاجز است، موجب شک و تردید نسبت به مفهوم انسانیت نزد ما می‌شود.


مشاهده تصاویر وحشتناکی که داعش از قربانیان خود و سرهای بریده آنان منتشر می‌کند، علاوه برحس انزجاری که کلام از بیان آن عاجز است، موجب شک و تردید نسبت به مفهوم انسانیت نزد ما می‌شود.
این مقاله صرف نظر از خشونت نهادی که بحث مجزایی را می طلبد، بر روی خشونت فردی متمرکز است. ریشه‌های این خشونت در کجاست؟ بخش نخست این مقاله مقدمه‌ای‌ست بر خشونت نهادینه شده در ذهن و کنش انسان امروز
مشاهده تصاویر وحشتناکی که داعش (دولت اسلامی‌ عراق و شام) از قربانیان خود و سرهای بریده آنان منتشر می‌کند، علاوه برحس انزجاری که کلام از بیان آن عاجز است، موجب شک و تردید نسبت به مفهوم انسانیت نزد ما می‌شود. واکنش‌هایی مانند این جملات که «حتی حیوانات هم چنین توحشی از خود نشان نمی‌دهند» یا شگفتی از اینکه «این جنایتکاران اسلام‌گرا از کجا آمده‌اند و در کجا پرورش یافته‌اند که مانند آب خوردن می‌توانند قتل عام کنند»، همگی نشان از این دارد که احساس اشتراک ما با تمامی‌انسانها در انسان بودن متزلزل شده است.
باور این سخت است که آنها از میان مردم ساده و معمولی کوچه و بازار شهرها و روستاهای عراق و سوریه بیرون آمده باشند. البته واضح است که جنایات و وحشی‌گری داعش به هیچ عنوان یک امر استثنایی نیست. استقبال خیل وسیعی از مردم ایران نیز از شکنجه و تحقیر به اصطلاح اوباشان و یا مشاهده صحنه اعدام به عنوان سرگرمی، در ماهیت، تفاوتی با جنایات داعش ندارد. هر دو نه تنها خشونت نهادین و نظام‌مند بلکه خشونتی در سطح فردی و بین انسانهای عادی را نشان می‌دهد.
خشونت دو منبع دارد: از یکسو خشونت دولتی، قانونی، نظام مند است که مشخصا ریشه‌های اجتماعی و تاریخی دارد و باید در همان بافت مشخص مورد تحلیل قرار گیرد. اما از سوی دیگر خشونت فردی نیز دیده می‌شود که حس وجود نوعی لذت، حس ارضا و میل درونی در مردم عادی را نشان می‌دهد.
تا قبل از بروز جنگ جهانی اول، این ادعا قابل دفاع بود که پیشرفت تمدن بر خشونت مهار زده و اگر هم خشونت و قتل عام ‌مشاهده می‌شود می‌توان آنرا بقایا و عقب‌ماندگی‌های موجود تصور کرد که با گسترش فرهنگ و مدنیت اگر محو نشود دست کم از شدت و حدت آن کاسته خواهد شد.
تا پیش از جنگ جهانی دوم یا به عبارت دقیقتر تا پیش از هلوکاست، هنوز می‌توانستیم ادعا کنیم که تلفات بالای جنگ جهانی اول به دلیل پیشرفت سلاح‌ها بوده و دلمان به این خوش باشد که خشونت فردی دیگر از یک شهروند جهان متمدن بعید است.
اردوگاه‌های مرگ نازی‌ها، که جان شش میلیون یهودی و چهار میلیون اسیران ارتش سرخ را گرفت، شهروندان متمدن آلمانی را به خدمت گرفت که می‌توانستند در نقش یک راننده بولدوزر، تپه ای از جنازه‌ها را به داخل گودال بیاندازند یا در نقش یک پزشک از اسیران مانند موش آزمایشگاهی استفاده کنند و یا در نقش یک کارگر از استخوان‌ها صابون و از موهای سر موکت بسازند. در حالیکه بسیاری به‌راحتی توانستند این جنایات را صرفا به آلمانی‌ها به خاطر آلمانی بودنشان نسبت دهند و یا هیلتر و آیشمن و دیگر سران نازی را هیولاهایی خونخوار بدانند، برای متفکرین جدی‌تر این پاسخ‌ها قانع کننده نبود. نزد ایشان، نه تنها خشونت نظام‌مند و نهادین، بلکه خشونت فردی نیز همچنان در بطن یک شهروند متمدن نهفته است و این خشونت باید به طریقی توضیح داده شود.
در مورد جنایات داعش یا لذت بردن بسیاری از مردم ایران از صحنه اعدام و قتل‌های ناموسی نیز باید از این برخورد ساده‌نگر خودداری کرد. می‌توانیم آنرا صرفا به توحش، بی‌فرهنگی، جهالت و عقب‌ماندگی عاملین جنایت یا مصرف‌کنندگان خشونت نسبت دهیم اما این رویکرد سطحی است.
از سوی دیگر، نسبت دادن خشونت گروهی از مردم به کل بشریت نیز یک رویکرد انتزاعی است که مسوولیت جنایت را از افراد مشخص به سوی کلیت انسانها منحرف می‌کند. این بحث بسیار حساس است و باید از در افتادن به ورطه سطحی‌نگری و برداشت انتزاعی اجتناب کرد. به عبارت دیگر نمی‌توان با یک سطحی‌نگری، جنایت فاشیست‌های آلمانی و ژاپنی را صرفا در ویژگی‌های فرهنگی ایشان مانند وطن‌پرستی دید و ادعا کرد که احتمالا هیچ مشکلی در مورد مردم دیگر کشورها وجود ندارد!
همچنین نمی‌توان بدون درک دلایل انضمامی‌ خشونت و با تعمیم آن به کل بشریت آنرا را امری ذاتی و طبیعی برای انسان جلوه داده و به این گزاره هابزی تن دهیم که «انسان گرگ انسان است.»
اکنون سئوال این است که چگونه می‌توان خشونت را بدون درافتادن به این دو ورطه منحرف‌کننده توضیح داد.

Lebanese rockets hit Israel as Palestinian deaths in conflict exceed 100

Lebanese rockets hit Israel as Palestinian deaths in conflict exceed 100

Rockets fired by militants in Gaza reached deeper into Israel Friday, as Prime Minister Benjamin Netanyahu said Israel will continue to pound Gaza with missiles until Hamas backs down.  
Netanyahu said Israel won't end its military campaign yet, despite international calls for peace, Israeli newspaper Haaretz reported. "We have struck over 1,000 targets in Gaza that belong to Hamas and Islamic Jihad. Israel's strikes in Gaza will continue until we are certain quiet has returned to the citizens of Israel, “Netanyahu told reporters in Tel Aviv Friday.
A strike from Lebanon hit the northern part of Israel Friday, leading Israeli officials to suspect Lebanese fighters may be joining the four-day conflict.
The Lebanese military said three rockets were fired toward Israel around 6 a.m. and the Israelis retaliated by firing about 25 artillery shells on the area. Israeli military spokesman Lt. Col. Peter Lerner confirmed that the Israeli military had responded to the new attack with force.
Lebanese troops and United Nations peacekeepers later began searching the area, and the military said it was trying to find out who was behind the attack.  
In Gaza, an Israeli airstrike Friday hit the home of a well-known Islamic Jihad leader. Gaza health officials said strikes overnight killed a total of eight people, raising the death toll to at least 98, including dozens of civilians. A later strike pushed the tally over 100 to go along with some 670 wounded, officials said.
Rocket fire continued in earnest from Gaza toward various locations in southern and central Israel, including towards Israel’s international airport.
"The leaders of Hamas are hiding behind the citizens of Gaza, and they are responsible for all casualties, " Netanyahu said. He also said he has had "good conversations" with a number of world leaders in recent days, including President Barack Obama and European heads of state, but will not be influenced by outside parties.
"No international pressure will stop us from acting against a terrorist organization that wants to destroy and kill us," Netanyahu said. 
In the southern Gaza city of Rafah, residents sifted through the remains of a four-story building that was struck and scattered for cover as another airstrike landed nearby.
The commercial center of Tel Aviv and Ben-Gurion airport also heard warning sirens Friday but these rockets were intercepted and there was no disturbance to Israel's air traffic. Hamas says it intends to fire rockets at the airport and warned foreign airlines to stop flying to Israel.
Gaza rocket fire also struck a gas station and set it on fire Friday in southern Israel.  The explosion in Ashdod sent plumes of smoke high into the air. Israeli health officials said the blast wounded seven people, including one in serious condition.
The blast—which left a trail of charred vehicles in its wake—could  be the most serious in the four days of fighting that has yet to kill anyone on the Israeli side. Rocket sirens could be heard in Beersheba, Ashkelon, and Gaza frontier towns Friday evening, the Jerusalem Post reported.
Lerner said Israel has suspected that Lebanese militants may try to join the fray as Israel exchanges fire with Islamic Hamas militants in Gaza. However, he said it was still unclear whether Friday's attack was "symbolic or something more substantial."
At a press briefing in Washington Friday, Press Secretary Josh Earnest told reporters President Obama has spoken to Netanyahu and expressed his willingness to play a role in decreasing the violence.  
"There are a number of relationships the U.S. has that we can leverage in the region to bring an end to the rocket fire. We're interested in taking the kinds of steps we did about a year and a half ago to facilitate a cease fire and try to get this situation back on the path of deescalation," Earnest said. 
Southern Lebanon is a stronghold of the Shiite militant group Hezbollah, which has battled Israel numerous times. However, recent fire from Lebanon has been blamed on radical Palestinian factions in the area and Hezbollah has not been involved in the ongoing offensive. It has largely refrained from engaging Israel since a monthlong war in 2006 when it fired thousands of rockets into Israel and was pummeled by Israeli airstrikes in response.
The Jerusalem Post cited senior Israeli officials who also claimed the rocket from Lebanon was not fired by Hezbollah, but by a small radical organization in Lebanon.
Gaza militants already have fired more than 550 rockets against Israel in the four-day offensive. Israel's "Iron Dome" defense system has intercepted most of those aimed at major cities but some have slipped through.
Frequent air raid sirens sounded across Israel on Friday, including for the first time in the northern city of Haifa. Israel has shot down at least 110 incoming rockets thus far.
Lerner said the military was doing its utmost to prevent civilian casualties, calling inhabitants ahead of time to warn of an imminent attack. He said Israeli forces also fire "non-explosive munitions" at roofs as a warning and looks for people to leave before destroying a structure.
Lerner blamed Hamas for the death of innocent bystanders by firing from heavily populated areas.
Israel's military "uses its weapons to defend its civilians. Hamas uses its civilians to defend its weapons," he said.
With Hamas on its heels, Israeli leaders were still mulling whether to launch a ground assault in Gaza to deliver what they hope could be a decisive blow. Such a move, though, would likely involve a rise in Palestinian civilian casualties and put Israeli troops at risk as well.
Israel has mobilized more than 30,000 reservists to supplement the potential ground operation.
The U.N.'s top human rights official said Friday that Israel's air campaign in Gaza may violate international laws prohibiting the targeting of civilians. Navi Pillay, the U.N. high commissioner for human rights, said the Israeli military and the Gaza militants, must abide by international law.
"We have received deeply disturbing reports that many of the civilian casualties, including of children, occurred as a result of strikes on homes," Pillay said. "Such reports raise serious doubt about whether the Israeli strikes have been in accordance with international humanitarian law and international human rights law."
Pillay says civilians bear the brunt of the conflict now -- and all sides must refrain from launching attacks or putting military weapons in densely populated areas.
"Israel, Hamas, and Palestinian armed groups in Gaza have been down this road before, and it has led only to death, destruction, distrust and a painful prolongation of the conflict," Pillay said.
The Associated Press contri
«خلق قهرمان ایران»!
حنیف حیدرنژاد

آخرهای شانزده سالگی و اوایل هفده سالگی، یعنی اواخر سال1356 و در شروع سال 1357 بود که برای اولین بار با نوشته های سازمان مجاهدین خلق ایران آشنا شدم. نوشته ها یا اعلامیه هائی که با "به نام خدا و به نام خلق قهرمان ایران" شروع می شد، به شدت من را تحت تاثیر قرار می داد.

"خلق قهرمان" از نظر سازمان مجاهدین خلق، همه ی مردم ایران را در بر می گرفت. "خودی و غیر خودی" نمی شناخت، جداسازی به دلیل جنسیت یا تعلق ملی- قومی یا تعلق مذهبی را نمی پذیرفت. برنامه های سازمان مجاهدین اتکا به مردم ایران را محور فعالیت های خود کرده، باور به حاکمیت ملی را تبلیغ کرده  و در کانون خود، تلاش برای بهبودی و رفاه عمومی و پیشرفت جامعه و برقراری عدالت اجتماعی را مورد توجه قرار می داد. آنهم با توجه و تمرکز خاص نسبت به کارگران، زحمتکشان و فقیر ترین اقشار جامعه و آنها که مورد ستم و تبعیض قرار داشتند. این افکار و برنامه ها و شعار ها برای من، بخصوص در آن سنین نوجوانی، بسیار جذاب بود و انگیزه ی من برای فعالیت های اجتماعی- سیاسی و حمایتم از این سازمان شد.

در آن شرایط، شور و حرارت نوجوانی ام با برخی آموزه های تئوریک سطحی ام پیونده خورد و من با الهام از "شهدای" مجاهد و فدائی خلق، در پی آن بودم تا با  تمام وجود این "خلق" را یاری دهم. در آن زمان ده ها هزار یا صدها هزار نوجوان دیگر همچون من فکر می کردند و راهشان را بر اساس این آرمان ها انتخاب کردند. راهی که دست شدن از خواسته ها و آرزوه های جوانی و جدائی از خانواده شروع آن بود و برای بسیاری زندان و شکنجه گاه و قبرستان پایان آن. از آن میان، هزاران نفر جان به در برده و اینک در خارج از ایران زندگی می کنند و هنوز نزدیک به 2800 نفر دیگر از آن نسل در عراق و در کمپ لیبرتی اسیرند.

در آن روزهای آغازین بعد از انقلاب بهمن 57، خود را جرئی از آن "خلق" می دیدم. جزئی از همان محرومین و ستم دیدگان. من خود از خانواده ای فقیر می آیم. در 9 یا 10 سالگی و بعد از آنکه پدرم که استوار ارتش بود، فوت کرد بطور کامل در پنجه ی فقر گرفتار شدیم. دو برادر بزرگترم با فشار مادرم دبیرستان را نیمه تمام رها کرده و با مدرک کلاس 9 به نیروی هوائی ملحق شدند تا کمک خرج خانواده شوند. همقطاران سابق پدرم، عمویم و برخی دیگر به ما "بچه یتیم ها"، چهار برادر و یک خواهر که هنوز با مادرمان زندگی می کردیم، کمک می کردند. همسایه ها  وقتی غذا درست می کردند و بوی آن به هوا بلند می شد، اول یک کاسه ی بزرگ برای ما می آوردند. اگر این کمک ها نبود، معلوم نیست وضع ما چه می شد. در همان شرایط، غذای اصلی ما  نان و چای شیرین، نان و گوجه و سبزیجات، آبگوشت، عدسی و ترخینه، بود. تنها، زمانی که مهمان داشتیم یک غذای درست و حسابی می خوردیم. آنهم اول باید چهار چشمی کنار سفره، چار زانو می نشستیم و اجازه نداشتیم سرِ سفره بیائیم و به چیزی دست بزنیم، تا زمانی که بزرگتر ها اجازه می دادند. موقع غذا هم با هر لقمه ائی که می خوردیم اشاره های چشم مادر و یکی از عموهایم به ما "بچه یتیم ها" حالی می کرد دستمان را عقب بکشیم و زود بگوئیم" الهی شکر، سیر شدم". بسیار اتفاق می افتاد که برای خوردن میوه، سطل های آشغال را در محله های دیگر زیر و رو می کردم تا تیکه ای نیمه خورده را به دندان بکشم.

یک برادرم در شش سالگی به شاگردیِ جوشکارِ محله مان رفت که درب و پنجره می ساخت. برادر دیگرم هم یک سال بعد به کارگاه هی فرستاده شد که گلدان و زیرِ تلویزیونی و زیرِ یخچالی های فلزی را می ساختند. فشار مادرم  روی من، که من هم ترک تحصیل کرده و به هوانیروز بروم به جائی نرسید. در عوض، هر سال تابستان به کارگری ساختمان مشغول بودم. می خواستم درس بخوانم. عاشق و دیوانه یادگیری و آگاهی بیشتر بودم.

در چنین حال و هوائی، همچون ده ها و صد ها هزار نوجوان و جوان دیگر، با واژه "خلق قهرمان" آشنا شدم و آن آرمانها... من که خود از دل فقر و محرومیت آمده بودم، می خواستم با حمایت از سازمان مجاهدین که از این "خلق" سخن می گفت، شرایط را تغییر دهم.

هر چه بیشتر با مجاهدین آشنا می شدم، بیشتر به آنها علاقه پیدا می کردم. آنها، در جمع دوستان و خانواده یشان سمبل های صداقت، فداکاری، معرفت، علم و فهم بودند. خانواده ها روی آنها "قسم" می خوردند. چیزی برای خود نمی خواستند و اگر هم از خانواده ای مرفه می آمدند، ساده زیست بودند و بدون ادعا. بدون چشم داشت کار می کردند و چیزی برای خود نمی خواستند و ... این ها همه دلایلی بود تا بیشتر از آنها حمایت کنم. تا اینکه در سال 1361 به آنها ملحق شدم. باورم این بود که با مجاهدین، "خلق قهرمان ایران" شانس بیشتری برای یک زندگی بهتر خواهد داشت.

امروز و بیست سال پس از جدائی از این سازمان از خود می پرسم: چه شد آن خلق قهرمان؟

شورای ملی مقاومت در مورد "آماده سازی و اقدامهای تحریک آمیز برای یک قتل عام بزرگ در لیبرتی" [1] اطلاعیه صادر می کند. اما این اطلاعیه را نمی توان در سایت مجاهدین یا همبستگی ملی دید. در عوض در صفحه انگلیسی یا آلمانی سایت شورای ملی مقاومت قابل دیدن است. [2 و 3] معلوم نیست "خلق قهرمان" و از جمله خانواده های افراد ساکن در لیبرتی چطور باید از این اطلاعیه با خبر شوند. چطور است که "خارجیان" مَحرم ترند و زودتر باید به زبان خودشان مطلع شوند، اما اصل اطلاعیه که به زبان فارسی است باید در یک سایت فرعی مجاهدین منتشر شود.

دو سال است که اجرا و اداره مراسم سالیانه ی شکرگزاری برای رهائی مریم رجوی از بازداشت پلیس فرانسه در 11 سال پیش، به زبان انگلیسی انجام می شود. برنامه ای که خود مجاهدین تاکید می کنند 31 میلیون بیننده در عراق و کشورهای عربی داشته است، اما حرفی از بینندگان ایرانی نمی زنند. چه شد آن خلق قهرمان؟ [4]

خودِ مجاهدین از شرکت 600 میمهان برجسته خارجی از 69 کشور دنیا در این مراسم سخن می گویند، اما از نمایندگان اقشار مختلف مردم ایران در این مراسم خبری نیست. اتکا به خلق قهرمان ایران چه شد؟ اتکا به آن زحمتکشان و دل شکسته گانی که به شعارهای مجاهدین دل سپرده و باور کرده و اعتمادشان را به رهبری آنها تقدیم کردند، چه شد؟

مجاهدین ادعا کردند این مراسم پر هزینه با شرکت صد هزار نفر از ایرانیان  و "حامیان مقاومت" برگزار شده است. اما جدا از اینکه رقم  صد هزار تا کجا واقعی هست یا نه، در فیلمی که در سایت همبستگی ورودِ شرکت کنندگان به مراسم را نشان می هد، باید با دقت به دنبال ایرانیان، این "خلق قهرمان" بود تا بتوان گاه و بی گاه تعدای از آنها را در بین جمعیتی که از اتوبوس ها پیاده می شوند، دید و تشخیص داد. [4]

به نظر می رسد واژه "خلق قهرمان ایران"، در قاموس مجاهدین نیار به تعریف جدیدی دارد: مردمی که انگلیسی صحبت می کنند یا شاید هم نمی کنند و از کشورهای مختلف با اتوبوس و با پرداخت هزینه ی سفرشان به محل سخنرانی در پاریس آورده می شوند. در مورد وضعیت زندگی و جان و سلامتی ساکنین لیبرتی چیزی نمی دانند، شاید هم بدانند. نگران نیستند، شاید هم باشند. اما اگر هم نگران باشند، نباید آن را آنگونه که خود می خواهند علنی کنند، بلکه تنها در "کانالی" که رهبری مجاهدین تعیین می کند باید علنی شود. نباید رهبری مجاهدین را مورد سوال قرار دهند، بلکه باید هر سال برای این رهبری سوت و کف بزنند.

آیا اینانند آن "خلق  قهرمان ایران"؟ آن دیگری "خلق قهرمان ایران" چه شد؟

حنیف حیدرنژاد
10.07.2014


"ایرانیان حامی مقاومت"






منبع: پژواک ایران