ویدیو..دو کشته در عملیات بزرگ پلیس مبارزه با تروریسم بلژیک

پ

• 0
• 

دبی-العربیه.نت فارسی

پلیس بلژیک اعلام کرد که که شامگاه پنجشنبه ۱۵ ژانویه، دستکم ۳تن در یورش نیروهای پلیس مبارزه با تروریسم به ساختمانی در شرق کشور، کشته شدند و یک نفر نیز دستگیر شد. 

دادستانی بلژیک اعلام کرد که این دو فرد برای «حملات تروریستی» برنامه ریزی کرده بودند. بنا بر این اعلام، درجه وضعیت فوق العاده که در سراسر بلژیک اعلام شده بود، افزایش یافت. 

بنا بر این اعلام، نیروهای پلیس روز پنجشنبه دستکم ۱۰ عملیات در سراسر بلژیک انجام داده و مقادیر زیادی اسلحه سبک و نیمه سنگین و همچنین اسناد و مدارک کشف و ضبط شد. 

افراد کشته و دستگیر شده عموما افرادی هستند که از جنگ سوریه به بلژیک بازگشته‌اند و قصد انجام «حمله بزرگ تروریستی» در این کشور داشتند. 

در یورش‌های پلیس بلژیک، مقادیر زیادی اسلحه سبک و نیمه سنگین، کشف وضبط شده است. 

پیش از این دادستانی بلژیک اعلام کرده بود که نیروهای امنیتیف فردی را به اتهام تجارت اسلحه بازداشت کرده و از او درباره فروش اسلحه به تندروهای اسلامگرایی که عامل حملات هفته گذشته پاریس بودند، تحقیق می‌کنند. 

رسانه‌های بلژیکی هم خبر داده بودند که فی شارلوا تاجر مشهور اسلحه در جنوب بروکسل، روز سه شنبه خود را به پلیس تسلیم کرد و گفت که در ماه‌های اخیر با آمیدی کولیبالی در ارتباط بوده است. 

آمیدی کولیبالی فردی است که پنجشنبه هفته گذشته در یک فروشگاه یهودی، اقدام به گروگان گیری کرد. او در جریان این اقدام خود، چهار تن از گروگان‌ها را کشت و در ‌‌نهایت خود در رویش نیروهای پلیس، کشته شد. 

کولیبالی گفت این اقدام را در حمایت از سعید و شریف کواشی، دو برادر عامل قتل عام نشریه فرانسوی طنز «شارلی ابدو» انجام داده که آن هنگام در ساختمانی در شمال غرب پاریس موضع گرفته بودند. 

تاجر اسلحه مدعی شده که کولیبالی خواستار خرید خودرو بود اما موفق شد او را فریب دهد. او افزود که پس از حملات پاریس به دلیل ترس خود را تسلیم پلیس کرد. 

در جریان بازرسی منزل شارلوا، اسنادی یافته شد دال بر اینکه کولیبالی می‌خواست از او اسلحه و مهمات بخرد. 

این اسناد نشان می‌دهد که کولیبالی با تاجر اسلحه برای خرید ذخیره اسلحه ۶۲. ۷ میلی متری گفت‌و‌گو کرده‌اند. کولیبالی در حمله به فروشگاه یهودی در پاریس، از همین گلوله برای اسلحه خود استفاده کرد. 

به گزارش رسانه‌های بلژیکی آمیدی کولیبالی اسلامگرای تندروی فرانسوی که هفته گذشته اقدام به گروگان گیری در سوپرمارکتی یهودی در پاریس کرده بود، اکثر اسلحه استفاده شده در حملات هفته گذشته این شهر را، از بلژیک تهیه کرده است.

15/01/2015 / ایران-محیط‌ زیست قتل‌عام هولناک در شمال ایران موجب هراس بین‌المللی: کشتند، پختند، خوردند

15/01/2015 / ایران-محیط‌ زیست

قتل‌عام هولناک در شمال ایران موجب هراس بین‌المللی: کشتند، پختند، خوردند

در روزهای پاییز، ایران هر سال میزبان چندیدن میلیون مهاجر است. سالانه میلیونها پرنده مهاجر از کشورهای مختلف اروپا برای گذرندان فصول سرد سال به ایران، می آیند. منطقه فریدونکنار با سهم دو میلیونی خود یکی از بزرگترین مناطق زمستان‌مانی این پرندگان است. اما به گفته کنشگران محیط زیست، این شهر به قتلگاه پرندگان مهاجر بدل شده است. قتلگاهی برای پرندگانی مانند درنای سیبری، قوی فریادکش،عروس غاز، اردک مرمری، اردک بلوطی، اردک سرسفید، بوتیمار بزرگ، پلیکان خاکستری، عقاب طلایی گیلانشاه بال سفید، اکراس، انواع جغدها و... که بسیاری از این پرندگان نیز در لیست گونه های در حال انقراض قرار دارند.
به گفته کنشگران محلی، امسال حدود یک میلیون از این پرندگان در فریدونکنار کشته شده اند، یعنی از هر دو پرنده مهاجری که پایش به تالاب های فریدونکنار میرسد تنها یکی از آنها میتواند از این جهنم در شمال ایران بگریزد.

بازار فروش پرندگان مهاجر

برخی از رسانه های ایرانی مدعی شده اند بحران شکار پرندگان مهاجر به جایی رسیده است که کنشگران اروپایی سعی میکنند با فریب دادن پرندگان، از مهاجرت آنها به ایران خودداری کنند و پرندگان را وادار کنند به مسیرهای دیگری برای مهاجرت به سمت جنوب کره زمین بروند.
همواره در شمال ایران و فریدونکار، شکار پرندگان مهاجر وجود داشته است که به شکل سنتی و محدود، تهدید چندانی برای پرندگان به شمار نیمرفت، اما حالا چند سالی است که شکارچیان محلی علیرغم غیرقانونی بودن هرگونه شکار پرندگان مهاجر، دست به شیوه ای وحشتناک زده اند، روشی ارزان، بی دردسر و بسیار کارآمد به نام "تور هوایی".

ماموران حفاظت از محیط زیست با مقاومت مردم محلی نتوانستند وارد مناطق اصلی که تورهای هوایی کاشته شده بودند شوند و در مناطقی حاشیه ای اقدام به برچیدن چند تور کردند

در این روش، تورهایی با استفاده از چوب ها و میله های بسیار بلند در تالاب ها و کنار تالاب ها جاگذاری میشود، پرنده ای مصنوعی و یا حتی دست آموز در آن مناطق جا گذاشته میشود و پرندگان مهاجر به خیال آنکه محل امن است، فرود می آیند اما این تورهای پیچ در پیچ دیگر اجازه فرود به آنها را نمیدهند و پرنده ها در میان تورها زنده، گیر می افتند.
خریدارها هم از نقاط مختلف ایران و به خصوص شهرها و استان های همجوار برای خرید زنده و یا مرده این حیوانات در این فصل سال به فریدونکار و بازار پرنده فروشهای آن سرازیر میشوند. آنقدر دیگر دست زیاد شده که قیمت اردک های در حال انقراض سر سفید و یا سر سیاه که در سالهای گذشته بین 50 تا 70 هزار تومان بود، به حدود 30 هزار تومان رسیده است.

نمونه ای از پرندگان مهاجر اسیر شده

به نظر میرسد مقامات محیط زیست ایران هم با وجود اطلاع کامل از این بحران زیست محیطی و قتل عام سالانه اقدام قابل قبولی انجام نداده اند.
به گفته معصومه ابتکار مدیرکل سازمان محیط زیست 70 نیروی اضافه برای جمع آوری تورهای هوایی به منطقه فریدونکنار و سرخرود اعزام شده اند اما این افراد در مواجه با حدود 150 شکارچی غیرمجاز مسلح به سلاح گرم و سرد، بدون اینکه بتوانند به مناطق تورگذاری شده وارد شوند، محل را ترک کرده اند.

نمونه ای از تورهای هوایی بسیار وسیع در فریدونکنار

شرکت کننده

سامان

پرنده‌های درحال انقراض خورشت سفره‌ها می‌شوند

سامان یک کنشگر محیط زیست در فریدون کنار است:

بسیاری از پرندگانی که اینجا شکار میشوند از گونه های حفاظت شده اند، بسیار از آنها حتی حلقه های شناسایی هم دارند اما وقتی به فریدونکنار و سرخرود که میرسند گرفتار تورهای هوایی میشوند.
این روشی بسیار وحشیانه و ناجوانمردانه است. هیچ دردسری برای شکارچیان ندارد، آنها شب میخوابند، صبح برمیخیزند و میروند پرنده ها را از تور برمیدارند و میفروشند، به همین راحتی.

خریدارها هم دو دسته اند، عده ای که کارگاه تاکسیدرمی دارند و دنبال پرندگان زیبا هستند. باقی مشتری ها هم فقط این پرنده ها را برای یک خورشت خوشمزه میخرند!
بسیاری، از شهرها و استان های دیگر حتی تهران برای خرید این پرندگان و به اینجا می آیند. حتی شکارچی های استان های دیگر هم برای فروش محصولات خود به بازار پرندگان اینجا می آیند چون خیلی معروف شده است.

این کار طی سالهای اخیر بسیار بیشتر شده است، شاید کمی به خاطر مسیله بیکاری باشد، نکته دیگر اینکه این کار هیچ هزینه ای ندارد و سود خالص است. دردسری هم تاکنون برای هیچ کس نداشته است. مجازات ها به هیچ وجه بازدارنده نیستند. در این زمینه تاکنون هیچ کس بازداشت نشده است و تنها چند باری چند نفر جریمه شدند که آن هم عملا در برابر سود خالص کار رقمی نیست. هر کسی در زمین و شالیزار خود یک تور هوایی گذاشته، درآمدی بیشتر و یک کمک خرج بی دردسرد.
اما نهایتا تنها راه پایان دادن به قتل عام، فرهنگ سازی است. باید مردم محلی، خریدارها، کودکان، کشاورزان و حتی شکارچی های حرفه ای از عواقب بسیار بد زیست‌محیطی که تاثیر مستقیم بر زندگی خود آنها خواهد داشت آگاه شوند. آگاهی و فرهنگ سازی تنها راه متوقف کردن این جنایت سالانه است.

نمونه ای از پرندگان شکاری گیرافتاده در تورهای هوایی

عقاب طلایی گیرافتاده در تورهای هوایی

ناگفته‌های مهدی طالقانی از ارتباط با افسر سیاسی سفارت آمریکا

ناگفته‌های مهدی طالقانی از ارتباط با افسر سیاسی سفارت آمریکا

چگونگی آشنایی افسر سیاسی سفارت آمریکا با فرزند رئیس شورای انقلاب، بهانه گفت‌وگوی «تاریخ ایرانی» با مهدی طالقانی بود. او در این گفت‌وگو به اظهارات اخیر ابراهیم یزدی درباره انصراف آیت‌الله طالقانی از نهضت آزادی ایران در آبان ۵۷ نیز پاسخ داد و گفت: «اعضای نهضت مثل آقای محمدمهدی جعفری به پیشنهاد بازرگان به آقای طالقانی گفتند که صلاح نیست شما داخل نهضت آزادی خودتان را محدود کنید.»

***

بر اساس نقل قولی از مایکل مترینکو، افسر سیاسی سفارت آمریکا، او روز ۱۳ آبان ۱۳۵۸ با شما در سفارتخانه قرار ملاقات داشته است اما شما سر قرار نمی‌روید. چرا؟

با من قرار نگذاشته بود. ما آن روز ساعت دو بعدازظهر به دعوت آقای یاسر عرفات عازم لبنان بودیم. مترینکو اصلا با ما چه ارتباطی داشت؟ خودش توضیح داده است؟

او توضیحی نداده است. اما گویی دوست شما بوده است.

دوست ما نبوده است. به چه دلیل دوست ما بوده است؟ چند روز بعد از انقلاب من از طرف دفتر پدر مسئول رسیدگی به امور کمیته‌ها در چهارراه پاسداران بودم که به ما اطلاع دادند در کمیته اختیاریه اتفاقی افتاده است. رفتیم آنجا رسیدگی کردیم، در حال بازگشت بودیم که من شیخ جعفر شجونی را سر چهارراه سلطنت‌آباد دیدم. گفتم اینجا چه کار می‌کنی؟ گفت: «در گلستان پنجم تعدادی دختر و پسر دانشجوی کمونیست و چپ یکسری خانه اشغال کرده‌اند، نمی‌دانم خانه‌ها مال کیست؟ رفتم اعتراض کنم من را پرت کرده‌اند بیرون.» ما هم نیرو‌هایمان کمیته‌ای نبود، یکسری نیروهایی داشتیم که از افسران همافر و نیروی هوایی بودند. برای همین زنگ زدم به بچه‌ها. آمدند و با دردسر آن دانشجویان را ریختیم بیرون. بعد دیدیم آنجا خانه امرای درجه اول ارتش شاهنشاهی است. ازهاری، فیروزمند، حبیب‌اللهی... پنج تا خانه کنار هم بود که این دانشجویان یکی، دوتایش را اشغال کرده بودند. در‌ها را لاک و مهر کردیم. بعد متوجه محلی روبه‌روی آنجا شدیم.

چرا دانشجویان را بیرون انداختید؟ آن زمان مگر این اتفاقات عادی و معمول نبود؟ فکر کنم از همه جریان‌ها و گروه‌های انقلابی به خانه‌های وابستگان به دربار و ارتش می‌ریختند و بعد هم آنجا مصادره می‌شد.

بی‌جا می‌کردند. ما اگر متوجه می‌شدیم برخورد می‌کردیم و افراد را تخلیه می‌کردیم. بعد در آن خانه کلی اموال بود. امکان داشت دزدیده شود. در خانه ازهاری بالای یکصد تخته فرش وجود داشت، بسته‌بندی شده با نامه روی آن. جلو در خانه‌اش هم آینه قرآن گذاشته بود. باید می‌گذاشتیم غارت می‌شد؟

مگر دانشجویان برای غارت آمده بودند؟ منظور من این است که این اتفاقات عادی بود و انقلابی تلقی می‌شد. آیا شما به خاطر اینکه از طیف چپ آن خانه را اشغال کرده بودند با آن‌ها برخورد کردید؟

خیر. اگر راستی هم بودند برخورد می‌کردیم. متوجه محلی روبه‌روی آن خانه‌ها شدیم که خیلی در و پیکر نداشت. وارد شدیم دیدیم که ۱۰۰ تا ۱۵۰ ماشین و یک فروشگاه بزرگ آنجاست. پرس‌و‌جو کردیم، گفتند اینجا فروشگاه مستشاری آمریکایی بوده است. بچه‌هایی که همراه من بودند همه نظامی بودند، گفتم همه در‌ها را ببندند و پلمپ کنند تا تکلیف اموال معلوم شود. منتها یکی دو ماه صبر کردیم دیدیم کسی سراغ ما نیامد. تا اینکه یک روز یک نفر از سفارت آمریکا آمد گفت این مربوط به سفارت است، باید این اموال را بازگردانید. آن زمان هم ما هنوز دعوایی با آن‌ها نداشتیم و سفارت باز بود و مشکلی نداشت. یک شخصی به نام آقای بویس را به ما معرفی کردند که فارسی هم می‌دانست، قرار بود او مسئول انتقال این اموال شود.

چرا آنجا را با این اموال‌‌ رها کرده بودند؟

من هم همین سؤال را کردم. گفتند به اصطلاح اینجا حکم انبار فروشگاه سفارت را داشته است. بعد هم گفتند ما شش هزار پرسنل و مستشار نظامی و غیره داشتیم که همه رفته‌اند و دویست، سیصد تا بیشتر نمانده‌اند. این است که کسی دیگر سراغ این‌ها نیامده است. می‌گفت آن‌ها که از ایران رفته‌اند به سفارت وکالت داده‌اند که این ماشین‌ها را واگذار کند. قرار شد که بیایند و این اموال را تحویل بگیرند. منتها یک روز من از مرحوم آقا (آیت‌الله طالقانی) و مهدوی کنی رئیس کمیته‌ها دعوت کردم آمدند آنجا را بازدید کردند. به آن‌ها گفتیم ما این‌ها را نگه داشتیم. مرحوم آقای طالقانی گویا با یکی از این وزرا حالا یادم نیست آقای یزدی بود یا دیگری صحبت کرده بود که ما چه کار کنیم؟ آن‌ها هم گفته بودند ما کلی پول در آمریکا داریم. هر یک دلار این اموال که از بین رود آن‌ها به اندازه پنج دلار از پول‌های ما برمی‌دارند. بهتر است با این‌ها سر این اموال مصالحه کنید. اما بحث این است که این‌ها الان به همه این‌ها نیاز ندارند چون یک زمانی شش، هفت هزار نفر بودند الان دویست، سیصد نفر. آنچه نیاز دارند به همراه اتومبیل‌هایشان به آن‌ها بدهید و بقیه را قیمت‌گذاری کنند، خریداری کنیم. این داستان خودش طولانی شد. چون مقداری گوشت و مواد تاریخ مصرف گذشته داشتند که باید گروهی از آلمان می‌آمد آن‌ها را معدوم می‌کرد. در همین احوال هم آقای بویس گفت من ماموریتم تمام شده باید برگردم آمریکا. گفتم ما چه کنیم؟ گفت من کسی که کنسول اصفهان بوده را به شما معرفی می‌کنم. این نفر جدید هم کمی عجیب غریب بود، از این‌ها که در هر انگشتش سه انگشتر کرده بود، بعد از چند روز او گفت من هم باید بروم آمریکا. بعد از این بود که آقای مترینکو که قبلا کنسول تبریز بود را معرفی کردند. حالا گفته شده که انگار او مامور سیا بوده است.

افسر سیاسی سفارت بوده است.

مترینکو می‌گفت که من اصل و نسبم روس بوده است و گور پدر آمریکا. آمریکایی‌ها را رو بدهی پررو می‌شوند. فارسی‌اش عالی بود. ترکی و کردی هم صحبت می‌کرد و دوستان بسیار زیاد ایرانی داشت. می‌رفت میدان شوش لبو می‌خورد با این بر و بچه‌ها گپ می‌زد. یکبار به من می‌گفت من غذای ایرانی می‌خورم. گفتم مزخرف نگو. گفت یک شب شام بیایید پیش من. خانه‌اش هم پشت همین ورزشگاه شیرودی، یک آپارتمان بود. یک شب رفتیم خانه‌اش. دیدیم که خبری از مبل و صندلی نیست. پشتی گذاشته و برایمان آبگوشت درست کرده بود. یک خانم و آقای کرد هم آنجا کار‌هایش را انجام می‌دادند. فرش هم زیاد داشت. می‌گفت من عاشق فرش ایرانی‌ام.

در همین فاصله شما با او آشنا شدید؟

چند ماهی طول کشید. بازگردیم سر‌‌ همان ماجرای فروشگاه. در همین مجرای نقل و انتقال اموال، سولیوان، سفیر آمریکا یک نامه نوشت به من با عنوانDear Mehdi ، بنده چون به جمهوری اسلامی خیلی علاقه‌مندم و به انقلاب پایبندیم، اقلامی را تقدیم شما می‌کنیم.

به خاطر این خطاب قرار دادن شما با کلمه dear بعدا انقلابیون شما را بازخواست نکردند؟ مثل اتفاقی که در ماجرای امیرانتظام رخ داد؟

نمی‌دانم والله. آخر ما که چیزی نداشتیم. dear را برای همه می‌نویسند. اما بعدا که رفتیم دیدیم این اقلامی که اهدا شده اصلا به درد نمی‌خورد. غذای سگ، خاک زیر سگ و یک مشت از این چیز‌ها. گفتم انگار سفیر شما خل است؟ ببخشید من می‌خواهم برای سیستان و بلوچستان کمک بفرستم. ما چون یک کمیته امداد هم داشتیم. کمیته امداد آیت‌الله طالقانی بود که بعد شد کمیته امداد امام. خلاصه بعدا عوض کردند و یکسری اقلام دیگر اهدا شد و قرار شد که بقیه هم قیمت‌گذاری شود و ما بفروشیم. البته قسمت فروشش دیگر دست ما نبود، دادم دست ابوالحسن و محمدرضای خودمان، چون در کار مالی دخالت نمی‌کردم. قرار شد که بفروشند پول آمریکایی‌ها را بدهند، بقیه را هم بدهند به کمیته امداد. این داستان ده روز طول نکشید که آقا فوت کرد و بعد هم دادستانی آمد کل اموال را تحویل گرفت و رفت. این داستان فروشگاه خیلی مفصل است که من شاید بعدا جایی نقل کردم که ما چه چیزهایی دیدیم آنجا و چه کسانی می‌آمدند و می‌رفتند. آنجا در حد یک فروشگاه ساده نبود. در همین ارتباطات بود که ما با مایکل مترینکو آشنا شدیم. اگر وسایلی از فروشگاه نیاز داشتند می‌بردند، از جمله اتومبیل‌هایشان را. دو سه تا کارمند ایرانی فرستادند که ماشین‌ها را ببرند. تنها امتیازی که برای ما قائل شدند این بود که گفتند ما این‌ها را گذاشتیم برای فروش اما قبل از آن شما هر کدام را خواستید بیاید بگیرید. من شخصا رفتم یک ولوو گرفتم. تعارف هم کردند که چون شما از این‌ها نگهداری کردید پول ندهید. گفتم نه باید پولش را بدهم و ۳۷ هزار تومان خریدم. رفیقی هم داشتم که در همین کار امداد کمک ما بود و خانه‌اش را در اختیار دفتر مرحوم آقا در پیچ شمیران قرار داده بود. او هم کادیلاک قدیمی سفیر را چون از گمرک معاف شده بود به قیمت ۶۵ هزار تومان خرید. حالا خود این اتومبیل‌ها هم داستانی دارد. یک روز قرار بود که آقا جایی بروند. این رفیق ما با کادیلاکش آمد دنبال آقا. آقا تا ماشین را دید گفت مال کیست؟ گفتم مال این رفیق است و از آمریکایی‌ها خریدیم. گفت مردم من را ببینند نمی‌گویند این آخوند هنوز انقلاب نشده سوار این ماشین شده است؟ بردار ببرش. از ماجرا دور نشویم. من یک روز به مترینکو گفتم تو که تکلیفت مشخص است و جاسوس سیا هستی آمدی اینجا. گفت از این شعار‌ها که می‌دهند تو برای من نده. همه ارتش و تجهیزات نظامی شما آمریکایی است و ما به شما فروخته‌ایم. این قدر که ما از وضعیت نظامی شما مطلعیم ژنرال‌های نظامی شما مطلع نیستند. من چه چیزی را باید اطلاع بدهم که جنبه مخفی دارد؟ دیدم واقعا راست می‌گوید. همه تشکیلات نظامی ما آمریکایی بود. در ضمن چون بخش ویزای سفارت تعطیل بود و کار صدور ویزا سخت بود ما شده بودیم محل مراجعه دوست و آشنا و هر کسی می‌خواست ویزا بگیرد به ما متوسل می‌شد. ما زنگ می‌زدیم به مایکل که مثلا ۵ نفر ویزا می‌خواهند کمکشان کن.

چرا؟ مگر همه می‌دانستند که شما رابطه‌تان با سفارت خوب است؟

بله. چیز مخفی نداشتیم. بعد از چهلم پدر که یاسر عرفات ما را دعوت کرده بود من تصمیم گرفتم یک سفر هم بروم آمریکا، برای همین یک ویزای آمریکا هم گرفته بودم. برادرم محمدرضا گفت اگر بشود ما هم یک ویزا بگیریم خوب است که با هم برویم سفر آمریکا. گفتم باشد، چیزی نیست که مایکل برایمان صادر می‌کند. گفت آخر وقتی نمانده و ما فردا صبح عازم هستیم.

یعنی بعد از لبنان می‌خواستید بروید آمریکا؟

بله من عمویم انگلستان زندگی می‌کرد. گفتیم یک سر به او بزنیم و بعد برویم آمریکا. زنگ زدم به مایکل و گفتم این اخوی ما یک ویزا می‌خواهد. جالب است که مایکل توصیه می‌کرد که نروید لبنان و صلاح نیست با این فلسطینی‌ها دیده شوید. گفتم تو صلاح ما را می‌دانی؟ اما مهم‌تر از همه جوابی است که او به من داد. گفت اگر تا فردا ۱۰ صبح اتفاقی نیفتاد شما بیایید سفارت من ویزا را صادر می‌کنم. اتفاقی نیفتاد یعنی چی؟ فردای آن روز ۱۳ آبان بود.

یعنی معتقدید که آن‌ها خبر داشتند قرار است حمله‌ای صورت گیرد؟ قضیه این است که آن روز‌ها دور و بر سفارت بالاخره شلوغ بود و شعارنویسی علیه آمریکا روی دیوارهای سفارت یا دانشگاه تهران شروع شده بود. شاید منظورش همین‌ها بوده است.

به نظر من می‌دانست. این جمله‌ای بود که خودش به من گفت. همین هم شد که محمدرضا دیگر نرفت ویزا بگیرد.

حرف مترینکو اما چیز دیگری است. می‌گوید که من زنگ زدم و محافظ شما گفته است که نمی‌روید. او معتقد است که شما عمدا می‌خواسته‌اید او در سفارت بماند تا وقتی دانشجویان می‌رسند دستگیر شود.

او که در سفارت نبود.

خودش که می‌گوید در سفارت بوده و ماجراهای آن روز را هم شرح داده است.

خیر جزو چند نفری بود که بعدا خودش را معرفی کرد. دروغ می‌گوید. اسناد می‌گویند که مایکل مترینکو و چهار نفر دیگر در سفارت نبودند و بعدا خودشان را معرفی کردند. ایشان مشکل دارد.

حالا شما چرا واقعا آن روز نرفتید؟

ملت ریخته بودند سفارت را گرفته بودند. کجا برویم؟ منطقی بود؟

مترینکو یکجا هم مدعی است که چون مدت زیادی از فوت آیت‌الله طالقانی نگذشته بود، شما برای صحبت درباره همین قضیه می‌خواستید بروید او را در سفارت ببینید.

بحث فوت را خیلی جاهای دیگر ما می‌توانیم مطرح کنیم. برویم با آمریکایی‌ها مطرح کنیم که چه بشود؟ بنده الان هم می‌گویم که به این فوت مشکوکم، ولی این نبود که بروم پیش او. او می‌خواسته برای من چه کار کند؟ حتی بعد از آزادی‌اش که رفته بود آمریکا پیغام داده بود به یکی از دوستانش که به من رساندند و گفته بود این مهدی خیلی نامرد بوده و هیچ تلاشی نکرد ما را نجات دهد. انگار من یک کاره‌ای بودم؟ به من چه ربطی داشت؟

یک سؤال هم درباره خروج آقای طالقانی از نهضت آزادی داشتم. آقای دکتر یزدی گفته‌اند که آیت‌‌الله طالقانی آبان۵۷ که از زندان آزاد شد، از عضویت نهضت آزادی انصراف داد.

بله من هم صحبت‌هایشان را خواندم و خیلی هم شاکی شدم. آقای یزدی گفته است ایشان در کنار مهندس بازرگان و نهضت آزادی به قدرت رسیدند.

اما آنچه دکتر یزدی گفت این است که: «درست نیست که افراد از طریق یک جریانی بیایند و قدرت و معروفیتی پیدا کنند و بعد به آن جریان پشت کنند.»

پس سابقه مبارزاتی ایشان تا سال ۴۰ چه می‌شود؟ این چند سالی که در خدمت نهضت آزادی بوده است همه چیز است؟ سابقه فعالیت آیت‌الله طالقانی نه ربطی به نهضت آزادی دارد و نه فداییان اسلام و نه هیچ گروه دیگری. طالقانی انسان مستقلی بوده که از سال ۱۳۱۸ زندان بوده است. هیچ کدام از این آقایان آن سال‌ها سابقه زندان رفتن ندارند. می‌توانست در قم بماند و بعد از مراجع برجسته عظام شود و زندگی‌اش را بگذارند. در ضمن رفاقت مرحوم طالقانی با مهندس بازرگان و دکتر سحابی به خیلی قبل‌تر از تشکیل نهضت آزادی باز می‌گردد و ربطی به آن ندارد. اولا من به مهندس بازرگان و دکتر سحابی و برخی دیگر بسیار ارادت دارم و بسیار دوستشان دارم، اما با بعضی اصلا نمی‌توانم کنار بیایم. من نهضت آزادی را محکوم نمی‌کنم اما با رفتن چهره‌های شاخص آن مثل دکتر سحابی و مهندس بازرگان دیگر نهضت آزادی آن نهضت آزادی نیست. آن‌ها بودند که به نهضت آزادی شخصیت دادند نه برعکس. در ضمن مرحوم طالقانی هیچ نیازی نداشت که در کنار نهضت آزادی طالقانی شود. ایشان شخصیت خودش را داشت و مهندس بازرگان و دیگران هم همین‌طور. طالقانی یک شخصیت فراگروهی داشت، نمی‌توانست بگوید در حالی که عامه مردم به من مراجعه می‌کنند و خواسته‌هایی دارند اما من در عمل باید رفتاری کنم که حزبم برایم تعیین می‌کند. اعضای نهضت مثل آقای محمدمهدی جعفری به پیشنهاد بازرگان به آقای طالقانی گفتند که صلاح نیست شما داخل نهضت آزادی خودتان را محدود کنید.

یعنی معتقدید که پیشنهاد خود اعضای نهضت بوده است؟

بله، پیشنهاد آن‌ها هم بوده است. آقای دکتر یزدی چه طور نسبت به چیزی که اطلاع ندارند صحبت می‌کنند؟ این بحثی بوده که دیگر اعضای نهضت آزادی هم درباره آن صحبت کرده بودند و آقا هم می‌پذیرند. از چپ تا راست با ایشان مرتبط بودند. آقای طالقانی متعلق به همه ایران بوده است. یعنی باید می‌نشست که دکتر یزدی برای او خط مشی تعیین کند؟ آقای دکتر یزدی عمری خارج از کشور بوده است، بعد می‌آید اینجا فعال سیاسی می‌شود. حالا او مدعی آیت‌الله طالقانی شده است؟ در این سن و سال من نمی‌دانم این حرف‌ها چیست؟ طالقانی تا آخر عمرش رئیس شورای انقلاب بود یک کلام نگفت من این پست را دارم. به او پیشنهاد شد که رئیس‌جمهور شود. گفت ما روحانیون خیلی بلد باشیم می‌رویم در مساجد چند تا آدم درست می‌کنیم اگر آن کار را درست انجام ندادیم می‌آییم رئیس‌جمهور می‌شویم. اصلا طالقانی دنبال قدرت نبود. اینکه آقای طالقانی گفته است می‌خواهد فراگروهی عمل کند کجایش بد بوده است؟ آقای طالقانی حتی با پذیرفتن پست نخست‌وزیری از سوی مهندس بازرگان هم مخالف بود ولی تا آخر از نهضت آزادی حمایت کرد. 

شارلی»، شیخ حارث النظاری و استبداد زیر پرده دین

«شارلی»، شیخ حارث النظاری و استبداد زیر پرده دین

 

 

 https://www.youtube.com/watch?v=x0xBeVvZHSE

 

این بحث پیرامون پیام  شیخ حارث النظاری  از مسئولین سازمان القاعده در جزیره العرب است که ساعتی پیش منتشر شده‌است. پوزش می خواهم که نمی‌توانم با تأمل بیشتر به این موضوع بپردازم. امروز (به لحاظ جسمی) خیلی کوفته و خسته شده ام...

...

یکی از «آیات» عظام یمنی «شیخ حارث النظاری» با گرامی‌داشت و مبارک باد به ترور پاریس که بهترین هدیه به راسیستها و نئوفاشیستها بود، در پیامی با عنوان کلمه حول الغزوه المبارکه فی باریس به نکات مهمی اشاره نموده‌ و از وقایع آینده پرده برداشته‌است. در مورد هفته نامه شارلی و آنچه بر سر کاریکاتوریستها آمد، پیش تر  ترور نمادین از زبان برمی‌خیزد را ارائه داده و ضمن اشاره به این واقعیت که نه همه تروریستها مسلمان بوده اند و نه همه مسلمانان تروریست، از حق کفرگویی و تمسخر آنچه «مقدّسات» پنداشته می‌شود، دفاع کرده‌ام. از حق کاریکاتوریستها باید دفاع کرد بدون آنکه محتوای سخن آنان را لزوماً در خور دفاع دانست.

کاریکاتورهای نشریه فاشیستی دانمارکی (یولاند پوستن) هم قابل دفاع نبود بخصوص که آزادی برای گردانندگان آن تجارت بود و بس. بر خلاف ستفان شاربونیه (شارب) و ژان کابو و برنارد تینیو و ژُرژ وُلَنسکی، که آزادی برایشان حکم آرمان را داشت و آزادیخواه بودند.

...

برگردیم به حجت‌الاسلام شیخ حارث النظاری.

از توجیه جنایت و استبداد زیر پرده دین که بگذریم، مصاحبه‌ها و پیام‌های وی همانند امثال «محمد عدنانی» و «ابوبکر بغدادی»، نشان می‌دهد که ائمه قاتلین به لحاظ معرفت دینی هم در سطح بسیار بسیار نازلی هستند و در دنیای پیچیده و پر از توطئه امروز حرفی جز دشنه و کینه ندارند. تنها می‌توانند احکام عصر شترچرانی را به نام دین خدا به خورد «مکلفین» و اهل تکلیف بدهند و با آن نسق‌گیری کنند. آنان با جوهر و مضمون پیام انبیاء بیگانه بیگانه‌اند.

بگذریم...

...

حارث النظاری که از مسئولین سازمان القاعده در جزیره العرب است با سخنانی در خصوص به قول خودش «نبرد مبارک در پاریس» (کلمه حول الغزوه المبارکه فی باریس) که مؤسسه الملاحم (بنیاد حماسه‌ها) با عنوان «أفلحت الوجوه» در یوتیوب و...گذاشته‌است پس از حمد و ثنای پروردگار و سلام و صلوات بر رسول خدا، «سراج منیر»ی که با دید و نگاه پوسیده وی و امثال ابوبکر بغدادی گویا برای دعوت مردم اتکایی جز شمشیر و دشنه و دگنگ نداشته‌است، به واقعه پاریس و مجله شارلی Charlie Hebdo گریز می‌زند و می‌گوید دشمنان پیامبر که به وی آزار و اذیت رساندند...گمان کردند که خداوند، رسولش را یاری نمی‌کند و... آنان در امن و امانند(که هرچه می‌خواهند بگویند و نشر دهند)...(اما) از جایی که تصورش را هم نمی‌کردند ضربه خوردند.

...

حارث النظاری که در توجیه جنایت دار و دسته خودش، آیات قران را هم آلوده می‌کند با اشاره به کاریکاتوریست‌های مجله شارلی می‌گوید شماری از فرانسویان به پیامبر مسلمانان بی احترامی کردند و کسانیکه خدا و رسولش را دوست داشتند و عاشق شهادت بودند به آنان هجوم برده و درس احترام و محدودیت آزادی بیان را به آنها آموختند. (فعلموهم الأدب وحدود حریه التعبیر)

سپس به شعر حسان بن ثابت (که البته آنرا دقیق هم نقل نمی‌کند) گریز زده و درواقع ترور «ابو رافع سلام بن ابی الحقیق» و کعب بن اشرف و حیى بن اخطب را در صدر اسلام برجسته می‌کند تا جنایت روی داده این همانی شود.

(کعب بن اشرف از شاعران معروف یهودی بود)

...

یا ابن الحُقیق وأنت یا ابن الأشرف

للـه در عصـابه لاقیتهـم

یسرون بالبیض الخفاف إلیکم

مرحـاً کأُسـد فـی عرین مُغرّف

حتـى أتوکم فی محل بیوتکم

فسقوکـم حتفـاً ببیـضٍ ذُفَّـفِ

مستنصرین لنصـر دین نبیهم

مستصـغرین لکـل أمـرٍ مُجحِفِ

در ادامه در باره اصحاب پیامبر که از او دفاع می‌کردند، داستان اوس و خزرج و به طور خاص از «محمد بن مسلمه» قاتل کعب بن اشرف صحبت می‌کند و با همین اشارات نشان می‌دهد که ترورهای تازه ای در راه است و باید منتظر بهره‌برداری طرفهای ذینفع باشیم که تمام سعی شاه همیشه این بوده که بر کینه‌های مرتجعین شناخته شده سوار شوند و آنها را سمت و سو دهند. 

همانها که اگرچه به دروغ به جلد شارلی رفته بودند اما کمترین حرمتی برای آزادی بیان قائل نیستند و از قضا با هیزم بیاران معرکه (آمرین پشت صحنه قتلها) خیلی چفت و جورند. همانها که خیلی راحت از کنار دلائل واقعی خودکشی «هرلک فردو»  Helric Fredou بازرس حادثه شارلی ابدو می گذرند. همان کارآگاهی که با ماموران پلیس مراجعه کننده به ساختمان، در زمان تیراندازی در تماس بود و در جریان مکالمات آنها قرار داشت...

برگردیم به حارث النظاری

...

حارث النظاری وقتی از قاتلین کاریکاتوریست‌ها حرف می‌زند از آنان با عنوان مجاهدین قهرمان اسم می‌برَد و به سبک هووهای شیعی خودش می‌گوید أیها المجاهدون الأبطال... «یا لیتنی کنت معکم» (ای کاش من هم با شما بودم)

...

حارث النظاری به تبلیغ به قول خودش «جهاد» علیه کفار پرداخته و می‌گوید «عزت دنیا و سعادت آخرت در آن است» و از کسانی که قرائت پوسیده و قتل آلود مرتجعینی چون او را ندارند می‌پرسد چرا با کسانیکه پیامبر را آزار می‌دهند و زبانی جز نیش و طعنه نسبت به دین ندارند و مومنین را می‌کشند، پیکار نمی‌کنید؟

فقاتلوا أئمه الکفر...

سپس با اشاره به اینکه (زمامداران) فرانسه امروزه در شمار «ائمه الکفر» و قاتلین مومنین هستند و به اعتقادات آنان توهین می‌کنند، حکم ترور داده و با اشاره به آیه ای قرانی می‌گوید باید گردنشان را زد. گردنشان را بزنید و چون آنها را سخت فرو گرفتید، اسیرشان کنید و سخت ببندید.

«فضرب الرقاب حتى إذا اثخنتموهم فشدوا الوثاق»

...

وی در پایان فرانسویان را مخاطب قرار داده و می‌پرسد شما تا کی می‌خواهید با خدا و رسولش ستیزه کنید؟ اگر از این کار دست بردارید... برای خودتان خوب است. سپس با ذکر آیه دیگری از قران که به کفر و ایمان اشاره دارد می‌گوید:

برای شما بهتر است که از دشمنی برضد مسلمانان دست بردارید تا شاید بتوانید در امنیت زندگی کنید و اگر از این کار امتناع کردید پس بشارت باد بر شما وعده جنگ (انتظار مقابله با ما را داشته باشید)

به خدا قسم، تا زمانی‌که از دشمنی با خدا، پیامبرش و مومنان دست برندارید روی آرامش و امنیت نخواهید دید.

دست آخر با ذکر آیه ۳۸ سوره انفال (قل للذین کفروا إن ینتهوا یغفر لهم ما قد سلف وإن یعودوا فقد مضت سنه الأولین) به در می‌گوید که دیوار بشنود.

اگر دست ازکفرو عناد بردارید، خداوند کشتن مؤمنین و آزار واذیت آنان و... را می‌آمرزد و اگر دست برندارید در این صورت سنت الهی که در خصوص پیشینیان جریان یافته، باز هم جاری خواهد شد. بیچاره کلمات طیبه و سنت الهی که این چنین با آن بازی می‌شود..

---

 

کلمه حول الغزوه المبارکه فی باریس 

https://www.youtube.com/watch?v=f3ALFBHgPFU

الحمد لله ثم الحمد لله والله أكبر ولله الحمد.

اللهم لك الحمد كفيت نبيك المستهزئين فلك الحمد ..ونصرت عبادك المجاهدين فلك الحمد.

اللهم صل على من بعثته بالسيف بين يدي الساعة حتى تعبد وحدك من رفعت ذكره وشرحت صدره وعصمته من الناس وجعلت شانئه الأبتر.

اللهم صل على عبدك ونبيك محمد بن عبد الله بن عبد المطلب بن هاشم من أرسلته شاهدا ومبشرا ونذيرا وداعيا إلى الله بإذنه وسراجا منيرا.

صلى الله عليه وآله وسلم أما بعد، 

ظن أعداء رسوال الله الذين كفروا به وكذبوه وآذوه الأنجاس من أبناء فرنسا ظنوا أن الله لن ينتصر لرسوله وحسبوا أنهم في مأمن من حكم الله عليهم وتربصوا ثم تربصوا فآتاهم الله من حيث لم يحتسبوا وأمكن منهم وعذبهم بأيدي المؤمنين،

“قل تربصون بنا إلا إحدى الحسنيين ونحن نتربص بكم أن يصيبكم الله بعذاب من عنده أو بأيدينا فتربصوا إنا معكم متربصون”. 

لقد أساء أبناء فرنسا الأدب مع أنبياء الله فسار إليهم نفر من جند المؤمنين فعلموهم الأدب وحدود حرية التعبير، جاءكم جند يحبون الله ورسله لا يهابون الموت ويعشقون الشهادة في سبيل الله.

يسرون بالسمر الخفاف إليكم .. مرحا كأسد في عرين مغرف

حتى أتوكم في محل بلادكم .. فسقوكم حتفا بسمر زفف

مستنصرين لنصر دين نبيهم .. مستصغرين لكل أمر مرجف 

إن لله من بعد الصحابة رجال يأخذون بالثأر وينصرون الله ورسوله، بلى والله لنسابقن الصحابة في الدفاع عن رسول الله ولنقتدين بهم في الدفاع عنه، ولنا في محمد بن مسلمة رضي الله عنه أسوة، ولئن عرف التاريخ أوسا وخزرجا فلله أوس آخرون وخزرج.

أيها المجاهدون الأبطال أفلحت الوجوه وسلمت الأيدي، ياليتني كنت معكم.

أيها المسلمون إن في جهاد الكفار الغزة في الدنيا والسعادة في الآخرة، كيف لا نقاتل من آذى النبي وطعن في الدين وقاتل المؤمنين؟ قال الله : “وإن نكثوا أيمانهم من بعد عهدهم وطعنوا في دينكم فقاتلوا أئمة الكفر إنهم لا أيمان لهم لعلهم ينتهون”.

إن فرنسا اليوم من أئمة الكفر تسب الأنبياء وتطعن في الدين وتقاتل المؤمنين ولا رادع لها إلا ما حكم الله فيها “فضرب الرقاب حتى إذا اثخنتموهم فشدوا الوثاق”.

أيها الفرنسيون إلى متى تحاربون الله ورسوله؟ إن تسلموا فهو خير لكم “يا أيها الناس قد جاءكم الرسول بالحق من ربكم فآمنوا خير لكم وإن تكفروا فإن لله ما في السماوات والأرض وكان الله عليما حكيما”. 

أيها الفرنسيون إنه أولى بكم أن تكفوا عدوانكم عن المسلمين لعلكم تحيون في أمان فإن أبيتم إلا الحرب فأبشروا فوالله لن تنعموا بالأمن ما دمتم تحاربون الله ورسوله وتقاتلون المؤمنين “قل للذين كفروا إن ينتهوا يغفر لهم ما قد سلف وإن يعودوا فقد مضت سنة الأولين”، والحمد لله رب العالمين.

... 

سایت همنشین بهار 

http://www.hamneshinbahar.net

Zone contenant les pièces jointes

Prévisualiser la vidéo YouTube «شارلی»، «حارث النظاری» و استبدادِ زیر پرده دین

«شارلی»، «حارث النظاری» و استبدادِ زیر پرده دین

Prévisualiser la vidéo YouTube مؤسسة الملاحم تقدم : أفلحت الوجوه

مؤسسة الملاحم تقدم : أفلحت الوجوه