کریستوفردوبلگ متولد سال 1971 در لندن یک روزنامه نگار است که بیشتر بروی تاریخ ایران و ترکیه مطالعه می کند.وی دانش آموخته  کالج فیتز ویلیام و عضو میهمان کالج سنت آنتونی، آکسفورد است.او خبرنگار تهران روزنامه اکونومیست بود.او هم اکنون به همراه همسر ایرانی اش بیتاقزلعیاق و دو فرزندش در لندن زندگی می کند.متون زیر از کتاب جدید وی تحت عنوان میهن پرست ایرانی که به تازگی توسط آقایان هرمز همایون پور و عبدالرضا هوشنگ مهدوی بطور جداگانه به فارسی برگردانده شده است اقتباص شده است.

وی در فصل دوم کتاب خود به خوبی به این موضوع اشاره می کند که ایران در دوران قاجارها عملا قربانی رقابت روسیه و انگلیس برای تصاحب و حفظ هندوستان شد،در آن دوران ایران کشور ثروتمندی نبود و نفت در ایران یدا نشده بود ولی در مقابل هندوستان دارای ثروت و ذخایر عظیمی بود؛

سه علت وجود داشت که نگذاشت ایران وارد این نقل و انتقال های دوران ساز شود.اول آنکه،بیش از آن فقیر بود که الحاق آن به یکی از قدرت ها با صرفه اشد.دوم آنکه،دو قدرت امپراتوری که بیش از همه در امور ایران دخالت می کردند یعنی روس و انگلیس،از تلاش هایی که برای بلعیدن خاک ایران کرده بودند خسته شده بودند.و در نهایت آن که،ایرانی ها با زیرکی و هوشیاری این قدرت ها را در مقابل هم قرار می دادند،و در همان حال که فاصله بین خود و آنها را حفظ می کردند از آنها امتیاز می گرفتند.

علاقه قدرت ها به ایرن به عنوان نتیجه ای فرعی از رقابت آنها در بازی بزرگ آغاز شد،رقابتی که اساسا بر سر هند و ثروت های آن سرزمین بود.اپر قرار بود رو ها به آروزوی دیرین خود برای چنگ انداختن بر شبه قاره برسند،چاره ای نداشتند جز آنکه ایران را مقهور کنند یا از خاک آن بگذرند.انگلیسی ها متقابلا مصمم بودند که ایران،به خصوص نواحی شرقی آن که مجاور هند بود هرگز به دست روسه نیفتند.

به این ترتیب بود که در طول قرن نوزدهم،بازی بزرگ به شطرنجی پیچیده تبدیل گشت که در طول هزارن کیلومتر،بازی می شد در شمال روسیه به گسترش نفوذ خود پرداخت و در جنوب از خلیج فارس که دریایی در خدمت هند بود انگلیسی ها به همین ترتیب عمل می کردند.این قدرت ها هرگونه اصلاحات داخلی را به ضرر خود می دانستند و از هرگونه اصلاحات جدی پیشگیری می کردند.