تصور کنید که تشکیلات تروریستی «داعش» در حمله سه ماه پیش خود به شهر الانبار با نیروهای مالکی درگیر نمی شد و نیز در دهم ژوئن گذشته شهر موصل را اشغال نمی کرد که در این صورت، ترس آمیخته به خشم و غضب ناشی از فروپاشی های پیاپی ارتش و نیروهای امنیتی به خانه های عراقیان راه نمی یافت . این شکست های سنگین، باقیمانده قشرهای ملت عراق را متقاعد ساخت که چون نوری المالکی مسئول این بحران است لذا بقای او تهدیدی برای همه عراق به شمار می رود؛ به ویژه اینکه او رهبری مراکز تصمیمی گیری از جمله نظامی و امنیتی را در دست دارد.
در واقع «داعش»، به رهبری ابوبکر البغدادی، خطرناک ترین تروریست جهان، کسی است که المالکی را در سراشیبی شکست سریع سیاسی در "نبرد انتخاب نخست وزیر" برای عراق قرار داد، نبردی که برای خود المالکی نیر غافلگیرکننده بود زیرا وی موقعیت خود را تا جایی مستحکم کرده بود که شمار مورد نیاز از نمایندگان پارلمان برای رای دادن به سود خود را تضمین کرده، قصد داشت بدین ترتیب برای چهار سال دیگر در سمت نخست وزیری باقی بماند . از این رو مخالفان خود را به چالش خوانده، فعالیت جریان های دیگر برای ایجاد جبهه ای به منظور کنار زدنش را به تمسخر می گرفت. تا جایی که در واکنش به هشدار آمریکایی ها به وی، نسبت به باقی نماندن در قدرت، به کاخ سفید پاسخ داد که متعهد می شود به روند دموکراسی احترام گذاشته در عین حال تاکید کرد که منصب نخست وزیری از آن کسی خواهد بود که بیشترین آرا را در اختیار داشته باشد.
با اینکه اکثر جریان های سیاسی عراقی از جمله صدری ها، مجلس اعلا، کُردها و سنی ها از گذشته ای نه چندان نزدیک برای کنار زدن المالکی فعالیت می کردند، اما وی توانسته بود برای برنده شدن، آرای مورد نیاز خود در پارلمان را تضمین کنید! من از چند شخصیت سیاسی عراقی در این باره سؤال کرده ام، همه آنها از روز شمارش آرا واهمه داشتند، زیرا با شروع کار پارلمان المالکی خواهد توانست نام خود را به عنوان نامزد برتر برای تشکیل کابینه به رئیس جمهور این کشور تحمیل کند!
المالکی تا بُرد تنها چند قدم فاصله داشت. وی چگونه توانسته بود علیرغم توافق حداکثری بر سر برکناری اش چنین مطمئن باشد؟!
گفته می شود که وی برای خرید آرا، اموال و امکانات دولتی زیادی را که تحت اختیار داشت هزینه کرده و نیز گفته شده او مخالفان خود را تهدید به پیگرد قانونی به اتهام فساد یا تروریسم کرده است؛ از این رو برخی از بغداد گریختند و آنانی که باقی ماندند با وی همراه شدند. این روش های زشت باعث ناخرسندی سیاستمدارانی عراقی شده بود که اذعان داشتند نمی توانند با دیکتاتور بغداد رودررو شوند!
به گفته یکی از سیاسیاستمداران عراقی که صحت گفته اش به عهده خود اوست، با فشارهای المالکی حتی برخی نمایندگان سنی عرب در پارلمان متعهد شده بودند تا به او رای بدهند، اما عشایری که آنها را به پارلمان فرستاده اند تهدید کردند که از این نمایندگان انتقام خواهند گرفت.
پس این البغدادی بود که المالکی را سرنگون کرد، یعنی ابو دعاء (البغدادی)، ابو اسراء (المالکی) را شکست داد. تشکیلات «داعش» از هرج و مرج حاکم، خشم عمومی علیه دولت و سوء مدیریت نیروهای مسلح توسط المالکی به خوبی سود برد و پیشروی های فراگیری انجام داد، بطوریکه پس از سقوط سریع موصل ترس و وحشت بر دیگر شهرهای عراق سایه افکند. در اینجا بود که ایالات متحده و ایران دو کشور حامی نظام جدید عراق احساس کردند در صورتی که المالکی همچنان در سمت خود باقی بماند، عراق با پایانی روبرو خواهد شد که اینک اطلاعی از چگونگی آن در آینده وجود ندارد! با این همه می توان پیش بینی کرد که ادامه کار وی به عنوان نخست وزیر در نتیجه تهدید کُردها به اعلام استقلال منجر به تجزیه عراق خواهد شد و بقیه کشور نیز وارد میدان جنگ داخلی شده، نیروهای تروریستی از گوشه و کنار کشور سر بر آورده، عراق به مرکزی برای تهدید منطقه و جهان مبدل خواهد شد.
چنین است که رهایی از المالکی و انتخاب جایگزینی مورد قبول عراقی ها، تبدیل به ضرورتی فوری برای همه جهان شد . به همین دلیل حیدر العبادی، نامزد نخست وزیری مورد تایید سریع جهان از جمله دو کشور پادشاهی سعودی و ایران قرار گرفت.