jeudi 28 mai 2015

EU companies still trading in 'tools of torture'



© Robin Ballantyne / Omega Research Foundation

EU companies still trading in 'tools of torture'

Companies based in the European Union (EU) are still marketing and trading in a range of security equipment which can be used to torture and ill-treat people, Amnesty International and the Omega Research Foundation warned in a new report today.
Such activities continue because of loopholes in the decade-old European regulation aimed at restricting the trade in these goods.
Grasping the nettle: Ending Europe’s trade in execution and torture technology details these gaps and spells out how EU institutions and member states can and must close them. It is being launched as the European Parliament opens fresh debate on 28 May over proposed amendments to the EU’s “Torture Trade Regulation” in force since 2006.
“Europe has come a long way towards ending the repugnant trade in some of the world’s most sinister tools and technologies which can be used to torture and execute people,” said Marek Marczynski, Head of Military, Security and Police at Amnesty International.
Europe has come a long way towards ending the repugnant trade in some of the world’s most sinister tools and technologies which can be used to torture and execute people. But significant loopholes remain and companies can still profit from human misery despite the prohibitions and controls already in place.

Marek Marczynski, Head of Military, Security and Police at Amnesty International


“But as this new report shows, significant loopholes remain. This means that companies can still profit from human misery despite the prohibitions and controls already in place. If Europe is serious about leading the charge to eradicate torture and abolish the death penalty, it must close these loopholes urgently.”
Since 2006, the EU has had the world’s only regional mechanism to prohibit or control the trade of equipment which could be used in torture or capital punishment.
Amnesty International and Omega have subsequently highlighted the serious limitations in the Regulation and its patchy implementation by EU states. In recent years the EU has sought to address these failings, including by greatly expanding the lists of goods that are either prohibited or controlled.
The European Commission has presented further proposals for strengthening the Regulation, which are now being considered by member states and the European Parliament. Amnesty International and Omega support many of these proposals and urge their adoption.
However, the organizations’ new report identifies remaining gaps in these proposals, which would still allow EU companies to:
  • Broker the sale and transfer of security equipment to non-EU countries, as long as the deals are made outside the EU and the devices don’t touch European soil;
  • Openly promote previously prohibited equipment – such as net beds (a cage-like structure built into a bed frame), body-worn shock devices or restraints attaching prisoners to fixed objects – at EU arms fairs and exhibitions, as well as on the internet;
  • Market security equipment to police – such as electric shock stun guns, shock batons and shock shields – that is completely inappropriate for law enforcement;
  • Provide police and military forces inappropriate technical assistance, including training in techniques that in some cases could facilitate torture and other ill-treatment; and
  • Introduce new technologies and devices onto the market even if these items could be used in the death penalty, torture or other ill-treatment.
“Whilst the Commission proposals are significant, they fail to effectively address a number of crucial weakness and loopholes in the Regulation and its attendant control regime. If these issues are not tackled directly now by the EU Member States and the European Parliament, this rare opportunity to comprehensively strengthen the control regime and close loopholes that can be exploited by unscrupulous traders will be missed,” said Dr Michael Crowley of the Omega Research Foundation.
It is now time for the European Union to ‘grasp the nettle’ and end Europe’s trade in torture technology for good.

Dr Michael Crowley of the Omega Research Foundation
“It is now time for the European Union to ‘grasp the nettle’ and end Europe’s trade in torture technology for good.”

Background

With the entry into force in 2006 of Council Regulation 1236/2005, the EU introduced unprecedented and binding trade controls on a range of equipment which is often used in capital punishment, torture and other ill-treatment (“tools of torture”), but which has not usually been included by EU member states in their military, dual-use or strategic export control lists.
Amnesty International and the Omega Research Foundation produced three previous reports in 2007, 2010 and 2012, which identified specific loopholes in the EU regulation and omissions in the EU’s two lists of prohibited and controlled items that have allowed the trade in “tools of torture” to continue.
Advocacy at the EU level around the 2010 report led to a decision by the European Commission the following year to expand the two lists to include other pieces of equipment, for example body worn electric-shock devices, spiked batons and certain drugs used for lethal injections. Experts recognized that this was still insufficient to curb the trade and the Commission undertook a comprehensive review of the Regulation.
On 16 July 2014, Commission Implementing Regulation (EU) No. 775/2014 further expanded the lists of prohibited and controlled goods covered by the Regulation.
This latest report by Amnesty International and Omega highlights remaining loopholes that need to be closed urgently. It is intended to feed into a debate due to begin at the European Parliament’s Subcommittee on Human Rights (DROI) on 28 May and at the Committee on International Trade (INTA) in the following weeks. The Rapporteur in INTA is Marietje Schaake MEP (NL, ALDE), whilst Barbara Lochbihler MEP (DE, Green/EFA) is providing the Opinion for DROI. Proposed amendments to the EU Torture Trade Regulation resulting from this debate will subsequently be voted on in Committee and will then go to a plenary vote at the European Parliament later this year.

Take action


طبق این سند داعش باید از سویی به عنوان ابزاری در دست واشنگتن برای سرنگونی اسد و از سوی دیگر به عنوان بهانه ای برای بازگشت ارتش ایالات متحده به عراق به خدمت گرفته شود. یک نهاد مدنی محافظه کار با نام "دیده بان قضایی" (Watch Judicial) موفق شد با حکم دادگاه انتشار یک سری از اسناد محرمانه ایالات متحده را به اجرا درآورد. "نافذ احمد" (Nafiz Ahmad)، ژورنالیست امریکایی، بهنگام تجزیه و تحلیل این اسناد با این سند محرمانه آژانس اطلاعات دفاعی پنتاگون (DIA) از سال 2012 مواجه می شود. علی رغم سانسور بخش های زیادی از این سند هفت صفحه ای که در اختیار "یونگه ولت" قرار دارد، می توان یقین داشت که دول غربی جهت سرنگونی اسد، آگاهانه از گروه های القاعده و سایر نیروهای افراطی اسلامی (که از دل آنها در سال 2012 داعش بیرون آمد) حمایت کرده اند. 
برخلاف رسانه های "معتبر" غربی که به "میانه رو" و "دمکرات" بودن اپوزیسیون در سوریه قسم می خوردند، سازمان اطلاعات پنتاگون دچار چنین توهمی نبوده و بر این امر که چه نیروهایی واقعا در سوریه علیه دولت می جنگیدند، بخوبی واقف بوده. این سازمان در گزارش سه سال پیش خود بر این نکته تاکید می کند که "گسترش قیام در سوریه" بطور روزافزون "مسیری فرقه ای" پیدا کرده و "سلفی ها، اخوان المسلمین و القاعده عراق نیروی محرکه اصلی قیام در سوریه هستند". 
این سند همچنین برملا می سازد که غرب تحت رهبری ایالات متحده بهمراه حکومت های ارتجاعی حوزه خلیج (فارس) و ترکیه از ابتدای امر خواهان شکل گیری خلافتی شبیه داعش در سوریه بوده اند. این سند ادامه می دهد: "امکان برپایی یک خلافت سلفی، بشکل رسمی یا غیر رسمی در شرق سوریه وجود دارد و این دقیقا همان چیزی است که حامیان اپوزیسیون سوریه (بخوان ایالات متحده و متحدانش – یونگه ولت) برای منزوی کردن رژیم سوریه و جلوگیری از گسترش نفوذ شیعه در عراق توسط ایران، خواهانش هستند". 
گزارش آژانس اطلاعات دفاعی پنتاگون ظهور یک چنین "حکومت اسلامی" ای را بعنوان نتیجه مستقیم استراتژیِ امریکا برای بی ثبات کردن سوریه پیش بینی می کند. در این گزارش به هیچ شک و تردیدی پیرامون ادامه همکاری با تروریست های سلفی اشاره نشده است. بلکه برعکس در آن شکل گیری یک "خلافت سلفی" متحدِ القاعده، بعنوان "فرصتی استراتژیک" در راستای دستیابی به اهداف ایالات متحده در منطقه معرفی شده: تغییر رژیم در سوریه و به پس راندن "افزایش نفوذ شیعه" یا بعبارت دقیق تر ایران. 
پیرامون تحولات پیش رو این سند پیش بینی می کند که رژیم اسد به حیاتش ادامه داده و کنترل خود بر سوریه را حفظ خواهد کرد، ضمن این که همزمان این بحران به یک "جنگ نیابتی" مبدل خواهد شد. زیرا در حالی که "غرب، کشورهای خلیج (فارس) و ترکیه از اپوزیسیون سوریه پشتیبانی می کنند، روسیه، چین و ایران حامی رژیم (اسد) می باشند". 
این استراتژی جنایتکارانه ایالات متحده و متحدانش در سوریه تاکنون بقیمت کشته شدن صدها هزار انسان و آوارگی میلونها انسان دیگر تمام شده است.

گروهک تروریستی داعش تصاویری را از آموزش نظامی دختران ۵ تا ۷ ساله برای انجام عملیات‌های انتحاری، جاسوسی و نظامی منتشر کرد.
به گزارش ایلنا، جبهه جهانی مستضعفین نوشت: گروهک تروریستی داعش، تصاویری را از دختران ۵ تا ۷ ساله در حال یادگیری فنون نظامی منتشر کرد.
                            30
سایت خبری "بوابه فیتو" مصر در این‌باره گزارش داد، داعش این دختران را با هدف سوء استفاده از آنان برای انجام عملیات‌های انتحاری، جاسوسی و نظامی، آموزش می‌دهد.
گروهک تروریستی داعش، با کاهش روزافزون نیروهای خود، کودکان را از مناطق مختلف ربوده و آنان را مجبور به آموزش نظامی و جنگیدن در کنار تروریست‌های خود می‌کند.
چندی پیش نیز دفتر رسانه داعش در ایالت رقه، با انتشار ویدئویی با نام "آموزشگاه بچه شیرهای فاروق"، مراحل آموزش دفاعی و نظامی کودکان داعشی را به نمایش گذاشت   .
                            20
کودکان با پوشیدن یونیفرم نظامی و بستن سربند داعش، عقاید انحرافی و تکفیری، مهارت‌های لازم برای اقدامات تروریستی و نحوه ذبح گروگان‌ها را آموزش می‌بینند.
گفتنی است بیشتر کودکان حاضر در این پادگان یا توسط عناصر داعش ربوده شده و یا خانواده‌ آنان به دلیل فقر، در ازای دریافت پول آنان را به این پادگان فرستاده‌اند.
                              10
داعش امیدوار است با آموزش نسل جدیدی از تروریست‌ها، بقای خود را تضمین کند؛ اما به همت ارتش و نیروهای مردمی عراقی و سوری عمر این گروهک تروریستی در حال پایان است.
روزنامه ال موندو اسپانیا ایران را صدر نشین تعداد خودروهای پورشه در منطقه خاورمیانه معرفی کرد و نوشت: پس از وقوع چند تصادف مرگبار و بازتاب گسترده آن دستور برخورد با رانندگانی که خودروهای لوکس شان را با سرعت غیر مجاز می رانند، صادر شد.
http://www.rooykard.ir/images/docs/000029/n00029793-b.jpg
به گزارش رویکرد، این رسانه اسپانیایی همچنین به مواردی از بروز سانحه برای چند خودرو گرانقیمت در تهران اشاره کرده و افزوده است: انتشار این اخبار بازتاب گسترده بین مردم و رسانه ها داشت.
در ادامه گزارش آمده است: در سال های گذشته، واردات ماشین های لوکس در ایران افزایش قایل توجهی یافت و شمار این خودروها در طول دولت قبلی به اوج رسید که دلیل آن کسب درآمدهای بادآورده توسط عده ای با فرصت طلبی از تحریم ها بود.
در پایان این مطلب آمده است: ایران کشوری است که بیشترین تعداد پورشه در تمامی خاورمیانه را وارد می کند.
بنا به اعلام شرکت پورشه این شرکت در سال ۲۰۱۱ بیشترین فروش اتومبیل در خاورمیانه را در ایران داشته است.

يادی از:دهخدا،آدميت،ايرج افشار،احمد تفضلی،سپهری و

FOROHERHA.wmv به مادر شايگان, پرستو و آرش

GANDHI AND KHOMINIwmvگاندی بزرگ

SHAMLOO AND MOLLAشاملو!و چهره برجسته او

jeudi 14 mai 2015

IRAN _AZAD: پیام تهدید آمیز مسلمانان پاکستان به مسیحیان!

IRAN _AZAD: پیام تهدید آمیز مسلمانان پاکستان به مسیحیان!:           تهدید آمیز مسلمانان پاکستان به مسیحیان این کشور،یا مسلمان شوید یا این  کشور را ترک کنید! اینجا یک کش...

پیام تهدید آمیز مسلمانان پاکستان به مسیحیان!

 pakk

       
تهدید آمیز مسلمانان پاکستان به مسیحیان این کشور،یا مسلمان شوید یا این
 کشور را ترک کنید!



اینجا
یک




کشور اسلامی هست و ما به شما اجازه بنای ساختمان کلیسا را

نمیدهیم، شما باید به مسلمان شوید و در غیر این صورت باید این کشور را ترک

کنید! بنا کردن ساختمان کلیسا را در این کشور متوقف کنید یا عواقب ساخت

آن بر عهده خود شما(تهدید!)

ما میدانیم شما اینجا چه میکنید ساخت و ساز ساختمان کلیسا را متوقف کنید

و به اسلام دین حق و حقیقت بپیوندید! در غیر اینصورت برای شما جهنم وحشتناکی میسازیم!
این پیام های تهدید آمیز را برخی از رهبران کلیسا ها دریافت کرده اند که تلاش بسیاری 

برای بنا کردن ساختمان کلیسا ها داشته اند، این رهبران مسیحی میگویند شرایط زندگی

 برای اقلیت مسیحی روز به روز سخت و سخت تر میشود.

در ۱۵ مارس سالجاری کلیسایی در منطقه یوحنا آباد در لاهور یکی از این نمونه های 

خشونت آمیز مسلمانان بر علیه مسیحیان پاکستان میباشد.

مسلمانان تند رو  اقلیت های مذهبی به خصوص مسیحیان را مورد هدف تروریستی قرار 

داده اند،مسیحیان دو درصد از جمعیت ۱۸۰ میلیون نفری پاکستان را تشکیل میدهند.

نگاهي به...: سی سال افزایش فرسايش خاك + کریم قصیم

نگاهي به...: سی سال افزایش فرسايش خاك + کریم قصیم: سی سال افزایش فرسايش خاك + کریم قصیم « ميزان خاك كشاورزي كه در ايران سالانه شسته مي‌شود و از دست مي‌رود اگر بار كاميونهاي 10تني ...

دختر جوان دانشجوی دانشگاه شیراز بر اثر جراحات ناشی از خودسوزی درگذشت

دختر جوان دانشجوی دانشگاه شیراز بر اثر جراحات ناشی از خودسوزی درگذشت



1509836_452276741599237_5856602715636660563_n
متاسفانه باخبر شدیم دختر جوان دانشجویی که چند روز پیش در پارکینگ دانشگاه شیراز دست به خود سوزی زده بود ساعتی پیش در بیمارستان درگذشت.
تمامی خودسوزی ها و خودکشی ها جزء جنایات این رژیم ضد مردمی و ضد ایران و ایرانی محسوب می شود. رژیم جنایتکاری که بهترین گلهای باغ وطن را پژمرده و ناامید از ادامه زندگی کرده است.
خودسوزی و خودکشی صدای اعتراض جوانان ایرانی است که اسیر دستان ضحاکان خون آشام آخوندی می باشند و توقف این ناامیدی در جوانان تنها با همبستگی و همراهی همه ایرانیان آزادی خواه علیه دژخیمان حاکم بر جامعه امکان پذیر می شود.

قربانیان اسیدپاشی؛ زیور چشمش و دخترش را از دست داد


دوشنبه 11 مه 2015 شیما شهرابی

قربانیان اسیدپاشی؛ زیور چشمش و دخترش را از دست داد

این گزارش حاوی تصاویر دلخراش است. 

چهارسال از آن روز می‌گذرد، روزی که زیور کنار دست یثری، دختر هجده ساله‌اش با رویای خانه جدید به خواب رفت و دم صبح احساس کرد صورتش را به آتش کشیده‌اند. هم خودش می‌سوخت و هم دختری که قرار بود تا چند وقت دیگر راهی خانه بخت شود. سطل اسید را آدم‌های غریبه روی او و یثری خالی نکردند. عمو و زن‌عموی یثری آنها را با ریختن اسید روی صورت شان، از خواب  بیدار کردند.
همه چیز از بعد از فوت شوهر زیور آغاز می‌شود. از زمانی که او اثاثیه‌اش را جمع می‌کند و پیش خانواده همسرش می‌رود. بعد از فوت همسرش، خانواده شوهرش می‌گویند: «خوب نیست زن بعد از فوت شوهرش تنها و بی‌سرپرست بماند.» تهدیدش می‌کنند که سرپرستی بچه‌ها را می‌گیرند. همین ها باعث می‌شود زیور اثاثیه‌اش را جمع کند واز کرمانشاه به سرابله ایلام برود. مدتی دریکی از اتاق‌های خانهٔ برادرشوهرش زندگی می‌کنند. برادرشوهر دیگرش هم مدام به آنها سر می‌زند و از چند وقت بعد با این‌که همسر دارد، چندین‌بار از زیور خواستگاری می‌کند. جواب زیور یک کلمه است؛ نه.  چند وقت بعد دخترش  نامزد می‌شود و بعد از نامزدی، داماد از خانواده یثری می‌خواهد که وسایلشان را جمع کنند  و به خانه جدیدی که برایشان گرفته بروند.
زیور و یثری تمام وسایل شان را جمع کرده‌اند. ظرف ها و لباس ها را شسته‌اند و با دقت و وسواس بسته بندی کرده‌اند. قرار است فردا صبح به خانه جدید بروند. زیور و یثری کنار هم دراز کشیده‌اند که یثری می‌گوید: «رفتار عمو و زن‌عمو مشکوک است، دائم بالا سر ما می‌آیند تا ببینند ما خوابیدیمم یا نه.» مادر حرف های دختر را جدی نمی‌گیرد تا اینکه ساعت چهار صبح با سوزش شدید از خواب بیدار می‌شوند. یثری عمو و زن‌عمویش را با سطل اسید بالای سر خودشان می‌بیند. عموی یثری با همدستی عموی دیگر و همسرش سطلی از اسید را بر سر تا پای زیور ریخته و مقدار کمتری از ان را بر قفسه سینه و قلب یثری پاشیده بود.
مادر و  دختر هجده روز در کنار یکدیگر روی تخت بیمارستان بستری بودند. اما یثری بیشتر از این دوام نیاورد و در گذشت. چند ماه مرگ یثری را از زیور پنهان می‌کنند و هر بار سراغ دخترش را می‌گیرد، اطرافیان آدرس اتاق ای سی یوی بیمارستان را می‌دهند.
زیور تا حالا هر کدام از قربانیان اسیدپاشی اصفهان را دیده، یک دل سیر به یاد دختر جوانش گریه کرده است. دختری که در همان هجده روز بارها با گریه از مادرش پرسیده بود: «حالا با این صورت چطور عروس شوم؟»
 در این چهار سال زیور بارها زیر تیغ جراحی رفته است. در بیمارستان های مختلف، مطهری و لبافی‌نژاد و فارابی پرونده دارد. یک چشمش تخلیه شده و روی پلک هایش بارها جراحی صورت گرفته. بینی‌اش کامل از بین رفته و پزشکان برای ترمیم بینی از گوشت پایش استفاده کرده‌اند. جراحی‌ها و درمان های او همچنان ادامه دارد و هزینه‌ درمانش رو ز به روز سنگین تر می‌شود. زیور تا الان از هیچ نهادی کمک نگرفته است. او حالا در تهران زندگی می‌کند. یک خانه کوچک حوالی شهرک ولی عصر اجاره کرده  به همراه دو پسرش و خانواده خودش زندگی می‌کند. مادر زیور، تر و خشکش می‌کند. زیور چشم هایش را از دست داده و صورت و همه اندام هایش اسیب جدی دیده‌اند. زیور و یثری تنها قربانیان این اسید پاشی نیستند خانواده زیورهمگی زجر کشیده‌اند. از خواهر و مادر تا پسران زیور که نمی‌دانند داغ خواهر را تحمل کنند یا صورت مادرشان را.  پسر بزرگ زیور سوم دبیرستان است و پسر کوچکش  دبستانی است. هر دو تنها به انتقام فکر می‌کنند. زیور چندباری ان ها را پیش روانپزشک برده اما تاثیری نداشته. مهدی پسر کوچک زیور مثل خیلی از پسر بچه‌های هم سن و سالش آرزو دارد خلبان شود  اما مثل بچه‌های دیگر دوست ندارد خلبان هواپیماهای مسافربری شود و دور دنیا بگردد. او به زیور می‌گوید می خواهم خلبان هواپیماهای جنگی شوم و خانه عمو را بمباران کنم.
برادر شوهر زیور که خواستگارش بوده به قید وثیقه آزاد شده و برادر شوهر دیگرش همراه همسر برادرشوهرش در زندان به سر می‌برند. از وقتی برادر شوهر زیور آزاد شده، پسر بزرگ زیور ارام ندارد او  به زیور گفته: خواهرم جلوی چشمانم است و من انتقام او و شما را می گیرم. زیور نگران است. نگران فکرهایی که توی سر بچه‌ها می‌گذرد. نگران کنکور پسرش است، نگران اجاره خانه‌ و خرج جراحی‌هایی که هنوز مانده‌اند.

mercredi 13 mai 2015

در قدرت است، رابطه برقرار نمی‌شود حسن روحانی از آمریکایی‌ها می‌خواست تا چه کسانی را سرکوب کنند

در قدرت است، رابطه برقرار نمی‌شود

حسن روحانی از آمریکایی‌ها می‌خواست تا چه کسانی را سرکوب کنند؟

۳۰ آگست ۱۹۸۶ حسن روحانی با امیرام نیر در پاریس ملاقات می‌کند. واسطه به وی نمی‌گوید که امیرام نیر یک مامور اسراییلی است و این فرد، آمریکایی معرفی می‌شود. درخواست‌هایی که روحانی مطرح می‌کند، توسط ضبط صوت نیر ثبت می‌شود و...

در بخش نخست این سلسله مقاله‌ها، نوشتیم که ۲۱ سال قبل گزارشی توسط ران بنی یشای، ژورنالیست حرفه‌ای، گزارشگر جنگ و همکار رادیو اسراییل، شبکه یک تلویزیون اسراییل و مجله تایم، در روزنامه یدیعوت آخرونوت منتشر شد و در آن ذکر شده بود که حسن روحانی در تاریخ ۳۰ اوت ۱۹۸۶ (هشتم شهریور ۱۳۶۵) با یک مامور اسراییلی به نام امیرام نیر در پاریس دیداری محرمانه داشت.
در آن زمان از آن‌جا که رسانه‌ها به گستردگی امروز نبودند و مضاف بر این، اصل گزارش به زبان عبری منتشر شده بود، مساله بازتاب چندانی نیافت. روحانی نیز نه رییس جمهوری اسلامی بود و نه مذاکرات هسته‌ای در کار بود که نامش در صحنه جهانی مطرح باشد.
رسوایی ایران کنترا
اما آن چه به گزارش سال ۱۹۹۴ ران بنی یشای مربوط می‌شود، دیدارهایی بود که میان مقام‌های ایرانی، اسراییلی و آمریکایی در بحبوحه جنگ ایران و عراق برای خرید اسلحه توسط ایران از غرب و باج‌دهی آمریکا به جمهوری اسلامی جهت آزادکردن گروگان‌هایش در لبنان صورت گرفت و به «افتضاح ایران گیت» یا «ایران کنترا» انجامید.
در این دیدارها، جناحی به رهبری اکبر هاشمی رفسنجانی که خود را میانه‌رو می‌نامید، در تماس‌ با آمریکایی‌ها و اسراییلی‌ها از آن‌ها خواست تا با فروش اسلحه به ایران، دست این کشور را در جنگ باز بگذارند و در عوض، وقتی پس از مرگ خمینی میانه‌روها به قدرت رسیدند، نحوه تعامل با آمریکا و کشورهای غربی را عوض کنند.
در این معاملات، مقام‌های دولت رونالد ریگان از سویی گروگان‌های خود را آزاد می‌کردند و از سوی دیگر، با فروش اسلحه به ایران، سود حاصل از آن را به شورشیان کنترا در نیکاراگوئه می‌دادند. هر دو عمل اخیر غیرقانونی محسوب می‌شدند زیرا خود دولت آمریکا فروش اسلحه به ایران را تحریم کرده بود و همچنین، کنگره آمریکا کمک به شورشیان کنترا را به دلیل نقض فاحش حقوق بشر توسط این گروه، ممنوع کرده بود.
افشای این معاملات رسوایی بزرگ ایران گیت را در آمریکا رقم زد اما در ایران اکبر هاشمی رفسنجانی گفت که مقام‌های ایرانی حتی از سفر هیات آمریکایی [و اسراییلی] به تهران خبر نداشتند و این دیدار سرزده انجام شده! نارضایتی مقام‌های دولت میرحسین موسوی که واقعاً از قضیه اطلاع نداشتند نیز با تشر آیت‌الله خمینی مسکوت ماند. از این اختلاف در ادامه‌ی گزارش خواهیم گفت.
گفتنی است که بنی یشای در گزارش خود مدعی شده که نوار ضبط شده توسط امیرام نیر را شنیده و از روی آن یادداشت کرده است. همچنین شایان ذکر است که جودی شالوم نیر-موزس همسر امیرام نیر، دختر نوح موزس، یکی از بنیانگذاران روزنامه پرتیراژ یدیعوت آخرونوت و همکار بنی یشای است. امیرام نیر خود در سال ۱۹۸۸ در یک حادثه مشکوک کشته شد. وی اندکی پیش از آن که کشته شود، در مصاحبه با باب وودوارد از واشینگتن پست گفت که قصد دارد روایت خود از رسوایی ایران کنترا را بفروشد*.
و اما بخش‌ دیگری از گزارش ران بنی یشای که در شماره روز ۱۵ مه سال ۱۹۹۴ منتشر شد:
روحانی: در درجه اول باید با خمینی سخت برخورد کنید و مقابل او بایستید .
نیر: لبنان به طور مثال جبهه‌ای است که سعی می‌کنیم جلوی خمینی را بگیریم. آن را کاملا به اجرا می‌گذاریم.
روحانی: بسیار خب! آن‌ها سه میلیون دلار به لبنان فرستاده‌اند و ما در ایران به اندازه کافی پول برای گذران زندگی و امنیت نداریم. آن‌ها تمامی ملاهای لبنان را در بعلبک جمع کرده‌اند و به آن‌ها وعده و وعید داده‌اند که لبنان را به جمهوری اسلامی تبدیل خواهند ساخت. جفنگ !!
سعی کردم جلوی این عمل را بگیرم اما نشد. اگر دندان‌های تیز به خمینی نشان ندهید، آنوقت در تمام دنیا با دردسر مواجه خواهید شد. اگر با نیروی نظامی‌تان او را تهدید کنید دست شما را خواهد بوسید و فرار خواهد کرد. اگر قدرت از خود نشان ندهید او بر علیه شما اقدام خواهد کرد .
نیر: کجا باید مقابل او بایستیم؟ 
روحانی: مثلا به او بگویید تو باید ظرف پنج روز تمامی گروگان‌ها را آزاد کنی وگرنه نیروهای نظامی را بر سرت فرود خواهیم آورد و تو خودت بانی و مسئول آن خواهی بود. نشان دهید که قوی هستید و نتیجه را هم  خودتان خواهید دید .
نیر: ما ابر قدرت هستیم و گاهی کند عمل می‌کنیم. اما خودتان دیدید که چطور برعلیه لیبی وارد عمل شدیم. [در آوریل سال ۱۹۸۶ آمریکا به تلافی یک بمب‌گذاری در برلین غربی که جان شهروندان ایالات متحده را گرفت، لیبی رابمباران کرد] اما ما معتقدیم اگر به استفاده از نیروهای نظامی متوسل شویم این ایران را بدتر به آغوش روسیه خواهد انداخت.
روحانی: باید از تبلیغات اسلامی آن هم از طریق پاکستان و ترکیه برعلیه خمینی استفاده کنید.
در این هنگام نیر می گوید  که باید به دستشویی برود. وی در دستشویی کاست را بر میگرداند و به همان اتاق که قربانی فر و روحانی نشسته‌اند  بازمی‌گردد.
مکالمه یکساعت دیگر نیز ادامه می یابد و در این بین نیز بر سر ارزیابی های  استراتژیکی در مورد وضع خاورمیانه و ایران به طور خاص سخنانی ردو بدل می شود. مهمتر از همه آن بود که  روحانی و نیر زبان مشترکی یافتند.  
هنگام خداحافظی نیر پرسید: چطور می شود به آنهایی که در ایران معتقدند آینده ایران با غرب یکی است کمک کرد؟ 
روحانی: در این مورد می شود کتاب نوشت. اما بهترین راه آن است که  بعد از بازگشتم به تهران با اطرافیان منتظری در این مورد صحبت کنم و برنامه‌ای در این مورد تنظیم کنیم و بعد با پیامی باز به سوی شما خواهم آمد. اما من اول باید بدانم که شما در این مورد جدی هستید. من واقعا باور ندارم که شما می‌خواهید به ما کمک کنید. تا آن موقع که احمد خمینی و گروهش در قدرت باشند، هیج نزدیکی با غرب صورت نخواهد گرفت. 
[پایان نقل قول از گزارش ران بنی یشای]
حسن روحانی از چه کسانی در لبنان شاکی بود؟
از اوایل انقلاب، شکافی میان دو دسته از روحانیون [و سیاستمداران غیر روحانی] در جمهوری اسلامی پدیدار شد. یک طیف به جناح چپ شهرت داشتند و کسانی مانند سید محمد خاتمی، شیخ صادق خلخالی، مهدی کروبی، علی‌اکبر محتشمی‌پور، محمد موسوی خوئینی‌ها، محمود دعایی و دیگران بودند که بعدها در سال ۱۳۶۷ با کسب اجازه از خمینی، دست به انشعاب در جامعه روحانیت مبارز زده، مجمع روحانیون مبارز را تشکیل دادند.
اینان به دولت میرحسین موسوی نزدیک بودند و در عوض، جامعه روحانیت مبارز از علی خامنه‌ای پشتیبانی می‌کرد که در مقام ریاست جمهوری طبق قانون اساسی پیشین، بیشتر مقامی تشریفاتی داشت. حسن روحانی یکی از کسانی بود که مخالفت شدید با دولت موسوی داشت و در نامه معروف به «۹۹ امضایی»، نارضایتی خود را از معرفی میرحسین موسوی به مجلس برای رای اعتماد اعلام کرده بود.
در آن هنگام روحانیون نزدیک به جناح چپ جمهوری اسلامی در کنار اعضای سپاه پاسداران تحرکات مربوط به سوریه و لبنان را هدایت می‌کردند. علی‌اکبر محتشمی‌پور که از سال ۱۳۶۰ تا ۱۳۶۴ سفیر ایران در دمشق بود، در بنیان نهادن گروه حزب‌الله لبنان نقش کلیدی داشت.
وی زمانی که به تهران بازگشت و وزارت کشور دولت موسوی را بر عهده گرفت، کماکان گروه حزب‌الله را کنترل می‌کرد.
پیشتر گفته بودیم که علی‌اکبر محتشمی‌پور یکی از مخالفان نزدیکی با آمریکا بود و همو بود که باعث لغو ماموریت دیپلماتیک محمدجعفر محلاتی شد. محلاتی در جریان مذاکرات آتش‌بس با عراق، در ارتباط با اکبر هاشمی رفسنجانی بود، به وی گزارش مستقیم می‌داد.
بعد از فراخواندن محلاتی به ایران در جریان مذاکرات مربوط به پذیرش قطع‌نامه ۵۹۸، علی‌اکبر ولایتی وزیر امور خارجه وقت تصمیم می‌گیرد تا ظریف را به عنوان سرپرست نمایندگی نیویورک بفرستد. محتشمی‌پور با این کار مخالف کرده و در هیات دولت می‌گوید: «این فرد آمریکایی است و نمی‌تواند برود».
بر پایه گزارش ران بنی یشای، حسن روحانی در آن زمان قصد داشته تا دست جناح رقیب را از کنترل سوریه و لبنان کوتاه کند. امری که در سال‌های بعد از مرگ خمینی، با کنار زدن محمدحسین فضل‌الله پدر معنوی حزب‌الله و از منتقدان سرسخت علی خامنه‌ای محقق شد و حزب‌الله لبنان به سرعت پیوندهای خود با جناح چپ جمهوری اسلامی را از دست داد.
در بخش بعدی این سلسله گزارش‌ها به سراغ منابع دیگر می‌رویم و خواهیم دید که چه کسانی در ۱۹۸۶ در شهر بروکسل با طرف‌های آمریکایی دیدار کردند و از آن‌ها چه خواستند؟
نوشته زیر، بخشی از قسمت سوم گزارش را تشکیل خواهد داد:
---
پانوشت:
*امیرام نیر تنها قربانی ایران کنترا نبود. یک سال قبل از مرگ او و در ۱۱ اکتبر ۱۹۸۷، جسد اووه بارشل نخست وزیر اسبق ایالت اشلسویگ-هلشتاین در آلمان غربی که یکی از دلالان اسلحه در ماجرای ایران-کنترا بود، در حمام اتاق شماره ۳۱۷ هتل بو-ریواژ یافت شد. جوزف دنیل کاسولارو روزنامه‌نگاری بود که دهم آگست ۱۹۹۱ جسد وی نیز در حمام یک متل در ویرجینیای غربی و در حالی که رگ دستانش بریده شده بود، پیدا شد. در ۲۳ ژوئن ۱۹۹۳ جسد پل ویلچر که بر روی این موضوع تحقیق می‌کرد، در حمام آپارتمانش در واشینگتن دی‌سی یافت شد

نرگس و مدافعان علم کش و الم کش

نرگس و مدافعان علم کش و الم کش

download
در پشت پرونده کانون مدافعان حقوق بشر وزارت اطلاعات بوده است که شاکی پرونده محسوب می‌شود. آقای علوی وزیر این وزارتخانه از بولتن‌هایی می‌گوید که بر علیه دولت به ائمه جماعت داده می‌شود، اما وی تا چه میزان در جریان بولتن سازی و پرونده سازی نهاد زیر نظر خود است؟ ایشان در سخنان خود از حق دفاع و انتقاد شهروندان می‌گوید اما امنیت منتقدان چه می‌شود؟
باز بازداشت نرگس محمدی، حدیث کانونی را زنده می کند که سودای آن دارد که زبان بخشی از جامعه در راه ترویج حقوق انسان باشد و همچنین میان فرهنگ جامعه و حقوق بشرهمزبانی ایجاد کند؛ کاری که البته آسان نیست.
دستگیری مجدد نرگس محمدی با نام کانون مدافعان حقوق بشر همراه است؛ کانونی که نهاد امنیتی وزارت اطلاعات از سال ۱۳۸۴ تصمیم به برخورد شدید با آن گرفت. با جایی به جایی مسئول پرونده کانون در وزارت اطلاعات، برخورد با کانون مدافعان حقوق بشر خصمانه شد، در حالیکه در دو دوره خاتمی این برخورد، بر محور محرومیت بود و بر قاعده خودی و غیر خودی کردن با کانون مدافعان حقوق بشر که البته این هم از دولت اصلاحات انتظار نمی‌رفت.
با حوادث جنبش سبز بهانه برخورد با کانون مدافعان حقوق بشر اوج گرفت [اگر چه در سال ۱۳۸۷ دفتر کانون پلمپ شده بود] به طوری که شدت برخورد با این نهاد حقوق بشری همانند برخورد با یک سازمان سیاسی برانداز شد. تنها کافی است به سرنوشت اعضا و همکاران این کانون توجه کنیم تا متوجه شویم آن برخورد که در ادامه زهر چشم گرفتن از جامعه مدنی ایران است، تا چه میزان شدید بود. در واقع برخورد با کانون مدافعان را می‌توان با شدت برخورد با جریان سیاسی مسالمت جوی ملی-مذهبی‌ها مقایسه کرد که با احکام سنگین در زندان هستند.
امروز خانم عبادی در تبعید ناخواسته است و اموال وی در عمل به چپاول رفته. عبدالرضا تاجیک، همکار مطبوعاتی کانون مدافعان هم بعد از سه بار دستگیری در شرایط سخت در سال ۱۳۸۸ با محکومیت ۶ ساله روبرو وناچار از ایران خارج شد اما وثیقه ۵۰۰ میلیونی وی در سال ۱۳۹۱ مصادره شد.
اما سوال برانگیز‌تر و تاسف بار‌تر، حکم زندان طولانی آقایان سلطانی و سیف‌زاده است که در زندان به سر می‌برند و جرمشان این است که از زندانیان بی‌پناه دفاع کرده‌اند.
اما این همه ماجرا نیست؛ آقای محمد علی داد خواه در شرایط سخت میان زندان و آزادی قرار دارد. آقای اسماعیل‌زاده، وکیل، هم به زندان ۳ ساله محکوم شده است.
نر گس محمدی هم از کار اخراج شد و طی این سال‌ها میان زندان و احضار و بازداشت قرار داشت و عاقبت هم باز بازداشت شد.
اما نکته این است که در پشت پرونده کانون مدافعان حقوق بشر وزارت اطلاعات بوده است که شاکی پرونده محسوب می‌شود. آقای علوی وزیر این وزارتخانه از بولتن‌هایی می‌گوید که بر علیه دولت به ائمه جماعت داده می‌شود، اما وی تا چه میزان در جریان بولتن سازی و پرونده سازی نهاد زیر نظر خود است؟ ایشان در سخنان خود از حق دفاع و انتقاد شهروندان می‌گوید اما امنیت منتقدان چه می‌شود؟
وی در برنامه ارائه شده برای رای اعتماد از مجلس از لزوم بررسی پرونده‌هایی که از سال ۱۳۸۸ توسط وزارت اطلاعات به قوه قضائیه ارجاع شده است سخن گفت. حال که مدت زمانی از آن وعده و قول گذشته، رویه وزارت اطلاعات در برخورد با این پرونده چگونه بوده است؟ روحانی از لزوم فضای باز می‌گوید، در عوض وزارت اطلاعات مدام فعالان مدنی را احضار وتهدید و دستگیر می‌کند که نمونه‌های اخیر و مشهور آن تهدید به بازداشت اعضای جبهه ملی و هم اعضای کانون صنفی معلمان ایران است.
دستگیری اخیر نرگس محمدی به بهانه حکم قبلی وی هم در تائید‌‌ همان رویه گذشته وزارت اطلاعات است، در حالیکه مطابق قول وزیر باید پرونده امثال کانون مدافعان دوباره بررسی شود.
آیا سیاست اطلاعاتی دوره احمدی‌نژاد با سیاست اطلاعاتی روحانی در باره فعالان جامعه مدنی یکی است که مامور پرونده نرگس در جواب علت مجدد بازداشت وی می‌گوید: او علم ۲۰ گروه شده است پس حکم قبلی اش را باید بکشد.
این سخن غلو آمیز مامور پرونده نرگس، که همان مسئول قبلی پرونده کانون مدافعان حقوق بشر است در موارد زیادی قابل نقد و بررسی است. چرا که وزارت دوره روحانی با نهاد های مدنی سر جدال دارد و این با برنامه دولت نمی خواند.
پس روا این است که پرونده هایی از این دست که وزارت اطلاعات شاکی آن هستند دوباره به وسیله ماموران دیگر بررسی شود و شکایت وزارت اطلاعات در مورد این پرونده مورد مطالعه قرار گیرد.
پرونده نرگس محمدی و کانون مدافعان حقوق بشر می تواند باب این روند باشد که وزیر قول آن را داده بود چرا که اجرای حکم قبلی، که ناعادلانه و بر علیه جامعه مدنی است وجاهتی برای دولت روحانی ندارد.
مریضی نرگس محمدی به تائید همه پزشکان رسیده است که در فضای بسته و پر تنش، دچار تشنج و فلج عضلانی می شود.حال باید آقای علوی، وزیر اطلاعات نشان دهد که قصد معلول سازی یک فعال مدنی را دارد؟ هم چنین باید توجه داشته باشد که اگر برنامه دولت روحانی بخواهد با عملش همراه شود، فعالیت امثال کانون مدافعان حقوق بشربرای جامعه ایران ضروری است. وزیر اطلاعات با برخورد با فعالان مدنی، شاخه ای را که دولت روحانی هم بر روی آن نشسته است، سست و لرزان می کند چرا که این همه مکافات برای فعالان مدنی و سیاسی در عمل دولت روحانی را هم ضربه پذیر می کند.
به نظر می رسد جامعه مدنی ایران به سمت بلوغی می رود، بدون امید به قدرت حکومت ها اما با توجه به موضع حاکمان و کشمکش آنان،که باید هوشیارانه هم علم کش آزادی باشد و هم الم کش آن. نرگس هم یکی از آنان است.چنین کنشی در جامعه ای که دولت و حکومت قدرت بیش ازاندازه دارد و بر پول نفت سوار است و چند دهه به جامعه یاد داده شده است که دولت باید کاری انجام دهد، چندان ساده نیست اما از انجام چنین کنش مستقل وهوشیارانه هم گریزی نیست. پس فعالان مدنی و سیاسی باید علم کش و الم کش باشند اما این کار را باید به گونه ای انجام دهند که فعالیت مدنی و سیاسی برای دیگران کم هزینه گردد در غیر این صورت مردم به این فعالیت اقبال نشان نخواهند داد. این ویژگی را حکومت هم خوب می داند برای این است که کار را برای فعالان سخت می کند.
قاعده بر آن است که برای شروع کار به پیشتاز نیاز است اما آن پیشتازی راه گشا به سوی مقصود است که نیرو جلب کند. اما موفقیت به استقبال مردم و جامعه بستگی دارد؛ مردم هم در شرایطی به ایده ای لبخند می زنند که اعتماد و امید و امکان دستاورد در آن ببینند.پس علم کشی مدنی باید در این راه و مسیر باشد.