عباس امیرانتظام، محمد ملکی و تقی رحمانی خطاب به مولوی عبدالحمید: برای ما افتخار بزرگی‌است که ناممان در کنار نام شما قرار گرفته‌است

عباس امیرانتظام، محمد ملکی و تقی رحمانی خطاب به مولوی عبدالحمید:

برای ما افتخار بزرگی‌است که ناممان در کنار نام شما قرار گرفته‌است

بمناسبت اهدای جایزه سالانه کانون مدافعان حقوق بشر به آقای مولوی عبدالحمید، سه نفر از دریافت کنندگان این جایزه در سالهای گذشته، آقایان مهندس عباس امیرانتظام، دکتر محمد ملکی و تقی رحمانی در نامه ای این انتخاب را به ایشان تبریک گفته اند.
متن این نامه به گزارش ملی – مذهبی بدین قرار است:

برادر عزیز جناب آقای مولوی عبد الحمید
با سلام
در شرایطی که در منطقه ی خاورمیانه شاهد جنگ و خونریزی میان مذاهب اسلامی هستیم و در اوضاع و احوال منطقه ی سیستان و بلوچستان که تحت تبعیض و محرومیت است، حضور عالمی مصلح چون حضرتعالی و سایر علمای اهل سنت که بر مدار صلح و امنیت و پرهیز از درگیری و خشونت و خونریزی فعالیت و تبلیغ می کنید، کار و هدف جنابعالی بسی گرانمایه و پر ارزش است.
ما بسیار خرسندیم که جایزه ی حقوق بشر کانون مدافعان حقوق بشر، امسال تقدیم حضرتعالی شد و شما بعنوان یک تلاشگر واقعی حقوق بشر به جهان معرفی شده اید و به جمع تلاشگران حقوق بشر پیوسته‌اید. برای ما افتخار بزرگی است که ناممان در کنار نام شما برادر بزرگوار و ارجمند و پر تلاش قرار گرفته است.
امیدواریم زین پس گام های مؤثر و بلندتری برای حفظ کرامت والای بشر در کنار یکدیگر و دوشادوش هم برداریم.

صحنه‌هایی از وضع نابسامان پسماند‌ها در شهر‌های بوشهر، تبریز، مشهد و آمل

 در این گزارش شاهد صحنه‌هایی از وضع نابسامان پسماند‌ها در شهر‌های بوشهر، تبریز، مشهد و آمل هستیم.

در کنار کوه

در کنار کوه

امروز - دوشنبه هشت دی - با دکتر ملکی به دیدار نسرین ستوده رفتیم. که مثل کوه، سرفراز و سر بلند بر پای ایستاده بود و به افق های دور می نگریست. یکی از من پرسید: به نظر شما خانم ستوده با این بساطی که به اسم اعتراض پهن کرده پیروز می شود آیا؟ گفتمش: وی از همین اکنون در متنِ پیروزی است.

پیشنهاد می کنم به هر بهانه به وی سر بزنید. آنجایی که نسرین ستوده به اعتراض ایستاده، تنها کانون وکلا نیست، بل کانون دارایی های شعوری و معرفتیِ ما نیز هست. مباد احساس تنهایی کند؟! نشانی اش: میدان آرژانتین - ابتدای خیابان زاگرس - کانون وکلا. هر روز از ساعت ده تا دوازده آنجاست. بجز پنجشنبه ها و جمعه ها و روزهای تعطیل. شاید همین چهارشنبه دوباره به دیدنش رفتم.

اغما و عارضه قلبی محمدعلی طاهری پس از اعتصاب‌ غذا

اغما و عارضه قلبی محمدعلی طاهری پس از اعتصاب‌ غذا

در ایران، محمدعلی طاهری پس از اعتصاب‌ غذا در زندان دچار ناراحتی قلبی شده است. طاهری بنیان‌گذار طب مکمل ایرانی، فرادرمانی نظریه‌ پیوند شعوری است که به نام موسسه «عرفان حلقه» در دهه ۱۳۸۰ در تهران به ثبت رسیده است. اتهام اصلی او ارتداد است. شهناز نیرومنش، یکی از شاگردان او و هماهنگ کننده کمپین حمایت از آقای طاهری، گفته است: "طاهری اعتصاب غذای خود را از بیشتر از دو ماه قبل شروع کرده ولی خبر رسمی آن از ۴ آبان ماه بوده و هم‌اکنون حدود دو ماه است که در اعتصاب غذاهای پی درپی بسر می‌برد. ایشان این اعتصاب غذا را تا مختومه شدن پرونده ارتداد و افساد فی‌الارض و توهین به مقدسات و سب النبی و دیدار با وکیل و انتقال به بند عمومی زندان ادامه خواهد داد." در رسانه ها آمده است، در درمانگاه زندان سعی شده طاهری را با درمان‌های جزئی به هوش بیاورند اما زمانی که موفق به این کار در درمانگاه زندان نشده اند و زندانی به حالت اغما فرو رفت، مسئولان ناگزیر شدند برای درمان او را به بیمارستانی در خارج از زندان منتقل کنند.

سارقان مسلح یک مامور بلند پایه نیروی انتظامی و دو سرباز را کشته، چندین مامور پلیس را زخمی و ماشین پلیس را در شهر گلپایگان به آتش کشیده اند!

جزئیات درگیری مسلحانه در گلپایگان؛جانشین فرمانده نیروی انتظامی دو سرباز و چند شهروند کشته شدند

سارقان مسلح یک مامور بلند پایه نیروی انتظامی و دو سرباز را کشته، چندین مامور پلیس را زخمی و ماشین پلیس را در شهر گلپایگان به آتش کشیده اند!

مرکز اطلاع رسانی نیروی انتظامی، استاندار اصفهان و همچنین فرمانده انتظامی استان اصفهان روایت هایی از حادثه تیراندازی در گلپایگان و خمین که به کشته شدن ۳ مامور انتظامی و چند شهروند منجر شد، ارائه کردند.
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین و براساس اعلام مرکز اطلاع رسانی نیروی انتظامی ساعت ۱۷:۵۰ روز گذشته (۶/۱۰/۹۳) مأموران پاسگاه انتظامی کنار رودخانه و یگان امداد این منطقه با توجه به تیراندازی سارقان مسلح به پلیس در شهرستان خمین در هنگام گشت و کنترل در محور سعید آباد- خمین به یک دستگاه خودرو تیبا سفید رنگ که ۴ سرنشین داشت، مشکوک شدند.

پس از اعلام ایست از سوی پلیس، مجرمان اقدام به تیراندازی کردند که طی آن ۳ نفر از ماموران مجروح و یک نفر به شهادت رسید، مهاجمان پس از این اقدام خونین به سمت گلپایگان متواری شدند.

پس از وقوع این درگیری طرح مهار در گلپایگان با حضور جانشین فرمانده انتظامی این شهرستان به همراه دو اکیپ از آگاهی و راهور اجرا و عوامل انتظامی مجرمان را در میدان معلم مشاهده و درگیر می شوند.

در این اقدام جنون آمیز، سارقین با بستن رگبار به سمت مامورین جانشین فرمانده انتظامی شهرستان و یکی از کارکنان پلیس راهور را به شهادت رسانده و دو نفر دیگر از عوامل انتظامی را نیز مجروح کردند.
در این درگیری یک نفر از مهاجمان به هلاکت رسیده و سه نفر دیگر با رها کردن خودرو تیبا و با اعمال تهدید و سرقت یک دستگاه پژو ۴۰۵، از صحنه درگیری متواری شدند.
این در حالی است که مهاجمان پس از طی مسافتی با رها کردن خودرو پژو، اقدام به سرقت یک دستگاه آمیکو یخچال دار، کرده و سپس با رها کردن آن در حوالی روستای ” در ” گریختند.
در ادامه این عملیات، عوامل انتظامی یک دستگاه وانت نیسان رها شده را در حوالی روستای ” در ” کشف کردند که در بررسی ها مشخص شد راننده نیسان براثر اصابت گلوله در داخل خودرو کشته شده و جسد فرزند ۱۷ ساله وی نیز در حاشیه جاده کشف شد که احتمال تیراندازی و قتل آنان از سوی مهاجمان متصور است.

روایت استاندار اصفهان از شرایط اصفهان

تسنیم نوشت: استاندار اصفهان با بیان اینکه مردم گلپایگان مطمئن باشند آرامش کامل در شهر برقرار است، گفت: تمام تلاش نیروی انتظامی استان و شورای تامین دستگیری سارقان در اسرع وقت است، علاوه بر اینکه تا کنون به سرنخ‌های خوبی رسیده‌ایم.

رسول زرگرپور دقایقی پیش در حاشیه جلسه شورای تامین شهرستان گلپایگان در جمع خبرنگاران با تبریک و تسلیت به خانواده شهدای نیروی انتظامی شهرستان گلپایگان و همه کسانی‌که در این حادثه ناگوار برای تامین امنیت شهر تلاش کردند، گفت: تعدادی از سارقان مسلح در ساعات ابتدایی شب گذشته پس از اقدام به سرقت در استان دیگر در مسیر فرار وارد شهر گلپایگان شدند و در درگیری با نیروهای انتظامی شهرستان، تعدادی از پرسنل نیروی انتظامی را به شهادت رسانده و تعدادی را هم مجروح کردند.

استاندار اصفهان گفت: نکته حائز اهمیت در این حادثه اقدام قدرتمند و مدبرانه مسئولان شهرستان برای پیشگیری از وقوع تلفات و خسارات بیشتر بود، چراکه با وجود کشته و زخمی شدن این تعداد از پرسنل نیروی انتظامی، این حادثه می‌توانست به مراتب ناگوارتر باشد که با تدبیر پلیس شهرستان حداقل خسارات وارد شد، هر چند که جان هر یک از افراد برای ما بسیار حائز اهمیت است.

او گفت: با اقدامات ایثارگرانه پلیس امکان ورود سارقان به مراکز داخل شهر از بین رفت که این جان‌فشانی ماموران نیروی انتظامی جای تقدیر و تشکر دارد.

زرگرپور گفت: مردم خوب شهرستان گلپایگان مطمئن باشند که آرامش کامل در شهر برقرار است. تمام تلاش نیروی انتظامی استان و شورای تامین دستگیری سارقان در اسرع وقت است، علاوه بر اینکه تا کنون به سرنخ‌های خوبی رسیده‌ایم که در زمان مقتضی اعلام می‌شود.

پنج نفر در درگیری با سارقان مسلح در گلپایگان به شهادت رسیدند

ایرنا نوشت: فرمانده انتظامی استان اصفهان اعلام کرد: در جریان درگیری شب گذشته این نیرو با سارقان مسلح در گلپایگان پنج نفر شهید و شش نفر مجروح شدند.

سردار عبدالرضا آقاخانی روز یکشنبه در جمع خبرنگاران در گلپایگان اظهار کرد: از مجموع شهدای این حادثه سه نفر از ماموران نیروی انتظامی گلپایگان و دو نفر شهروند عادی هستند.

وی افزود: این سارقان مسلح پس از عبور از چند استان همجوار وارد گلپایگان شدند که در ورودی این شهر با نیروی انتظامی روبرو شده و پس از درگیری به خارج از شهر گریختند.

فرمانده انتظامی استان اصفهان تعداد این سارقان را سه نفر ذکر کرد و افزود: یک نفر از آنها در جریان درگیری با نیروی انتظامی گلپایگان کشته شد و دو نفر دیگر متواری و تحت تعیقب قرار دارند.

فرمانده انتظامی استان اصفهان اضافه کرد: با همکاری ماموران انتظامی و شورای تامین استان موضوع در حال پیگیری است و بزودی ضاربین معرفی می شوند.

وی همچنین به خانواده های شهدای این حادثه تسلیت گفت و از زحمات ماموران انتظامی و سایر دستگاهها و همکاری مردم با نیروهای انتظامی قدردانی کرد.

ابوترابی‌فرد خواستار برخورد با عوامل حادثه شرارت در گلپایگان شد

فارس نوشت: نایب ‌رئیس مجلس شورای اسلامی خواستار اقدام عاجل برای برخورد با اشرار گلپایگان و توبیخ قاصران این موضوع شد.

حجت‌الاسلام سید حسن ابوترابی فرد نایب ‌رئیس مجلس شورای اسلامی در پایان صحن علنی امروز با قرائت تذکری از سید محمد حسین میرمحمدی نماینده گلپایگان اظهار داشت: برخی اشرار در شهر شهید پرور گلپایگان دست به رفتارهای غیرقابل تحمل زدند که شایسته است مسئولان، به ویژه اعضای کمیسیون امنیت ملی با توجه به اهمیت موضوع آن را مورد بررسی قرار دهند.

ابوترابی‌فرد در ادامه با اعلام تسلیت شهادت چند تن از مأموران نیروی انتظامی در این ماجرا خواستار اقدامات عاجل برای برخورد با تبهکاران و نیز برخورد با آنها که در این ماجرا مرتکب قصور شده‌اند، شد.

خبر درگیری مسلحانه در خبرگزاری فارس:

 ظهر شنبه سرقتی مسلحانه از یکی از بانک‌های شهر الیگودرز در استان لرستان انجام شد و پس از آن سارقان به سمت شهر خمین در استان مرکزی متواری شده و در آنجا با ماموران پلیس درگیر شدند.

پس از آن، درگیری‌ها به سمت روستای سعیدآباد شهرستان گلپایگان کشیده شده و ماموران نیروی انتظامی پس از ورود سارقان به این شهر با آنها درگیر شدند.

در این بین سارقان یک دانشجوی گلپایگانی را که از خمین به طرف گلپایگان آمده بود را گروگان می‌گیرند و زمانی که به منطقه مَرغ ـ مرز بین خمین و گلپایگان می‌رسند این گروگان را به ضرب گلوله از ناحیه دست و پا مجروح می‌کنند و بعد از آن به طرف کمربندی آیت‌الله محمدی گلپایگان آمده و با ماموران راهنمایی و رانندگی برخورد می‌کنند و یکی از ماموران راهنمایی و رانندگی را از ناحیه پا مجروح کرده و به سوی خودروی راهنمایی و رانندگی تیراندازی می‌کنند.

پس از این ماجرا سارقان به خودروی نیروی انتظامی برخورد می‌کنند و محمد هاشمی، جانشین فرمانده انتظامی شهرستان گلپایگان و سرباز وی را به شهادت رسانده و اسلحه و ماشین پلیس را با خود می‌برند.

این سارقان پس از آن به طرف روستای وانشان خوانسار رفته و در آنجا ماشین پلیس را به آتش کشیده و دو سرباز دیگر را هم مجروح می‌کنند.

دو نفر از مجروحان بدحال به بیمارستان اصفهان اعزام شدند و ۵ نفر دیگر در بیمارستان و اتاق عمل هستند.

به گزارش فارس، حسین حسین‌زاده، جانشین فرمانده انتظامی استان اصفهان با ورود به گلپایگان و تشکیل شورای تامین شهرستان، مامور رسیدگی به این موضوع شده است.

הצבא ממשיך להשתמש בכלבים לתקיפת אזרחים פלסטינים

https://www.youtube.com/watch?v=hWmEY0flKeI

 

به یاد عزیزِ جاهد
قسمتی از کتاب جامعه‌شناسیِ سیاسی

هنر، عرصه‌ی ویژه‌ای از زندگی اجتماعی، یعنی عرصه‌ی جذب، هضم و همگون‌سازی واقعیت به شیوه‌ای زیباشاسانه است. می‌گوئیم عرصه‌ی ویژه‌ای از زندگی اجتماعی است زیرا در همه‌ی فعالیت‌های گوناگون انسانی، نگاه زیباشناسانه به واقعیت و زبائی خواهی داتاً و به طور طبیعی وجود دارد، اما همه‌ی این فعالیت‌ها، هنر به معنای اخص آن نیستند، و این تفکیک مهم را باید همواره در نظر داشت.

اما عنصر زیباشناختی که مشخصه‌ی ویژه‌ی هنر است فقط در عالم انتزاع وجود دارد و تنها به شکل تجریدی قابل درک است. وقتی انسان چیزی را به وجود می‌آورد، این کار را به تبعیت از قوانین علمی یا تجارب تولیدی خود انجام می‌دهد نه قوانین زیباشناسی، زیرا آن را برای رفع یک نیاز مشخص غیر از زیبائی صرف به وجود می‌آورد. اما در همان حال آن را با قوانین زیباشناسی نیز تطبیق می‌دهد. بی شک لباس‌های ما باید دوختی زیبا هم داشته باشند؛ در طراحی اتوموبیل زیبائی آن هم مورد نظر هست، و وقتی نقشه‌ی یک خانه‌ی مسکونی را برای ساختن آن تهیه می‌کنیم؛ زیبائی آن هم مد نظر هست. اما موجودیت عینی و جنس لباس پارچه است نه زیبائی، وجود عینی و جنس اتومبیل از فولاد و سایر مواد طبیعی و سنتتیک است و وجود عینی خانه را مصالح ساختمانی تشکیل می‌دهد، لیکن در همان حال زیبائی هم در ترکیب آن‌ها وجود دارد. به سخن دیگر چه در هنر، و چه در سایر فعالیت‌های انسانی، عنصر زیباشناختی فقط به صورت انتزاعی وجود دارد.

از سوی دیگر، اگرچه عنصر زیباشناختی همه جا و در همه چیز حضور دارد و از افزارهای کار و لباس و کفشی که می‌پوشیم و اتومبیلی که سوار می‌شویم گرفته تا روابط انسانی و اجتماعی، این عنصر در همه‌ی آنها وجود دارد، اما در همه‌ی این مصداق‌ها نقش کمکی و تکمیلی دارد. حال آن که در هنر به معنای اخص – و فقط هنر – است که به عنصر اصلی و مسلط تبدیل می‌شود. لباس، کفش، اتومبیل و خانه، هیچ یک اثری هنری به معنای اخص آن نیست زیرا کفش و لباس و اتوموبیل در درجه‌ی اول باید کارکرد اصلی و مناسب خود – یعنی زبان اقتصادی ارزش مصرفی اصلی خود – را که به خاطر آن تولید شده‌اند، داشته باشند. لباس به قصد پوشاندن تن انسان تولید می‌شود و باید متناسب با فصلی باشد که در آن مورد استفاده قرار می‌گیرد، و اتوموبیل وسیله‌ی حمل و نقل انسان یا بار است و … . به همین ترتیب در این موارد اقتضای زیباشناختی تابع ملاحظاتی از نوع فایده گرایانه می‌شود و به سخن دیگر در درجه اول کارکرد و ارزش مصرفی مصداق‌های مورد بحث در نظر است، اما ضمناً عنصر زیبائی هم مورد توجه قرار دارد. حال آنکه در هنر به معنای اخص، عین اثر، زیبائی آن است.

حتی در همین اولین گام و تا همین جا هم می‌بینیم که اگرچه قلمرو زیبائی، قلمرو فوق‌العاده گسترده‌ای است، اما فقط در هنرها به معنای اخص آن، یعنی در شعر، ادبیات، موسیقی، نقاشی، تئاتر و مانند اینها است که جنبه‌ی زیباشناختی فی‌نفسه و به عنوان خودِ زیبائی بر جنبه‌های دیگر غلبه و برتری دارد. در این عرصه، کاری که خلق می‌شود، به تبعیت از قوانین زیباشناسی ایجاد شده و ارزش مصرفی و مورد استفاده آن هم، زیبائی آن است.

استعداد و کارکرد طبیعی هنر، یعنی آنچه از هنر به عنوان شکلی از آگاهی و گونه ویژه‌ای از فعالیت انسان بر می‌آید تثبیت رابطه‌ی زیبائی شناسانه‌ی انسان با دنیای واقع است. سهم  و نقش هنر این است که روش و راه و رسم یک جامعه را در عرصه زیبا شناسی ایجاد کند و آن را به عنوان قاعده و هنجار در آن جامعه به کرسی بنشاند. ویژگی این شکل آگاهی، باز آفرینی و بازتاباندن واقعیت در قالب تصاویر خیالی زیباشناسانه است و واژه واقعیت هم در این تعریف شامل همه‌ی آن چیزهایی می‌شود که در دنیای پیرامون انسان وجود دارد؛ همه‌ی آن چه که به زندگی و فعالیت انسان مربوط می‌شود اعم از طبیعت، جامعه و دنیای ذهنی و عاطفی خود او.

در میان شکل‌های گوناگون آگاهی اجتماعی، هنر از لحاظ پیچیدگی و تنوع عناصر سازنده‌ی آن، بالاترین درجه پیچیدگی و تنوع این عناصر سازنده شکلی را دارد. برای این که موضوع روشن تر شود، بحث را با یک مثال ساده آغاز می‌کنیم: هنگامی که کسی کتابی را می‌خواند، فیلم یا نمایشی را می‌بیند، یا در یک تابلوی نقاشی تامل می‌کند به طور خود به خودی و بدون طرح و روش پیش اندیشیده‌ای برای برخورد با آن کتاب، فیلم، نمایش یا نقاشی، آن را نزد خود از سه دیدگاه اساسی و متفاوت ارزیابی می‌کند: نخست از لحاظ کشش و میزان علاقه و توجهی که آن اثر ایجاد و مخاطب را جلب می‌کند، یعنی از این لحاظ که به اصطلاح معروف «چنگی به دل می‌زند» یا نه؟ دوم از لحاظ اصالت اثر، یعنی ارتباط آن – اما نه لزوما انطباق آن – با جهان واقع؛ و سوم از لحاظ اندیشه‌ها و احساساتی که در بیننده یا مخاطب بیدار می‌کند یا پیام آن اثر، نخستین نتیجه‌ای که می‌توان گرفت این است که ما یک اثر هنری را بر مبنای ارزش هنری، راستی نمائی، و پیام آرمانی آن ارزیابی می‌کنیم. این امر بی دلیل یا تصادفی نیست. هنر، بنابه کنه و ذات خود، به اقتضای ماهیت وجود خود، یعنی به طور عینی، از وحدت همین سه عنصر فراهم می‌آید: عنصر زیبائی شناسی، عنصر شناختاری و عنصر آرمانی یا ایدئولوژیک.

طبیعی است که در آثار مختلفی که به عنوان کار هنری ارائه می‌شود ممکن است یکی از این عناصر را در مقایسه با دو عنصر دیگر برجسته‌تر یا آن را مطلق سازند. به این ترتیب هنر گاهی به شناخت صرف تبدیل می‌شود که تفاوت آن با علوم فقط در این است که آن شناخت به کمک تصاویر زیباشناختی عمل کرده است، گاهی به ایدئولوژی تبدیل می‌شود که تفاوت آن با ایده‌های سیاسی و اخلاقی صرف در این است که ان اندیشه‌ها را به سطح زیباشناسی منتقل ساخته و از این دیدگاه بیان کرده است و گاهی هم به زیبائی شناسی محض تبدیل می‌شود؛ یعنی چونان هنری عرضه می‌شود که آنرا غایتی فی نفسه و برای خود تصور کرده‌اند. هیچ یک از این مصداق‌ها، هنر به معنای کامل، متوازن و واقعی آن نیست و هر یک از این سه روش یا دیدگاه، اگر جدا از دو عنصر دیگر در نظر گرفته شود، به خطا رفته است. با این حال، هر یک از این سه عنصر، هر یک از این دیدگاه‌ها، یک جنبه واقعی از هنر را به شکلی روشن‌تر و با وضوحی بیشتر نشان می‌دهد، و بنابر همین واقعیت، ذات هنر و ویژه بودن آن فقط در وحدت تنگاتنگ این سه عنصر با یکدیگر پدیدار می‌شود.

به این ترتیب اکنون نوبت آن است که این سه عنصر اساسی هنر را به طور اجمالی بررسی کنیم.

نخست اینکه هنر، بازتاب واقعیت است. آیا کسی تصویر دختری را که فقط یک چشم داشته باشد و آن تک چشم هم به طور عمودی در وسط پیشانی او قرار گرفته باشد، یک اثر هنری می‌شناسد؟ چنین تصویری با هیچ معیاری یک اثر هنری تلقی نمی‌شود. پس هنر با جهان واقع ارتباط و نسبتی دارد و اصلاً در اساس از جهان واقع و برخورد و درگیری انسان با این جهان واقع مایه می‌گیرد. از این دیدگاه ، یعنی به عنوان بازتاب واقعیت، هنر یکی از شکل‌های شناخت به شمار می‌رود، اما شکل ویژه و مشخصی از شناخت است که با علم تفاوت دارد و از آنمتمایز است. “جنگ و صلح”، “هملت” و “اگمونت” هیچ یک تاریخ به معنای علمی آن نیستند. این هر سه، آثار هنری هستند. اما هر سه از رویدادهایی مایه گرفته‌اند که در عالم واقع در نفس زندگی روی داده و می‌دهد. تفاوت مورد بحث، یعنی تفاوت شناخت در کار هنری با شناخت علمی را می‌توان از سه زاویه مختلف بیان کرد: در وهله اول علم همیشه آنچه را که واقعیت به طور کلی و اساسی در بر دارد، یعنی جنبه عام آن را – قوانین را – با انتزاع از مصداق‌های فردی و عینی آن؛ جستجو می‌کند و منعکس می‌سازد؛ اما هنر، به عکس، کلی و اساسی را آنگونه که در واقعیت، یعنی در شکل فردی و عینی یک مصداق آن تجلی یافته است واکاوی و منعکس می‌کند. به عبارت دیگر علم قوانین گوناگون حاکم بر واقعیت را استخراج و ارایه می‌کند، هر حالی که هنر یک فرد تیپیک، یک نمونه معرف کل را می‌گیرد و بوسیله آن، جنبه‌های کلی تر را به نمایش می‌گذارد. توضیح این که چرا دانشمند مجبور نیست یک قانون علمی بررسی شده را که به درستی تحت ضابطه در آمده است مجدداً کشف و اثبات کند، اما هنرمند می‌تواند – مثلاٌ یک تیپ اجتماعی را – هر بار به گونه‌ای متفاوت با قبل، و هر بار به شیوه‌ای مطرح و معرفی کند که تا حال شناخته نشده باشد، همین است، زیرا جلوه‌ها و نمودهای فردی و عینی آن نمونه تیپیک که به عنوان معرفِ کل برگزیده می‌شود، بی اندازه زیاد است.

در وهله دوم شناخت علمی مقید است به بازتاب شیئی همانگونه که آن شیئی فی‌نفسه هست، مستقل از انسان و مستقل از آگاهی و خواست و تمایل انسان. کار هنر هم بازتاب واقعیت است. اما (و این اما، امری بنیادی و اساسی است) بر رابطه ذهن شناسنده این واقعیت با واقعیت مزبور تاکید دارد، گرچه بدیهی است این رابطه به خصوصیات عینی آن شیء واقعی هم بستگی دارد. حتی زمانی هم که هنرمند خود را به ارایه‌ی یک تصویر از طبیعت مقید و محدود می‌سازد (مثلاٌ یک منظره) باز هم در قلب این اثر انسان منزل دارد. «پائیز طلائی» لوی تان، «تاکستان‌های آرل» وان گوگ، «فصل‌ها»ی چایکوفسکی، به خاطر مضمون متاثر کننده‌ی خود، یعنی به خاطر کیفیت عاطفی خود، ارزش یافته‌اند. اما یک کپی بی‌کیفیت از روی طبیعت، منزلت آفرینش هنری را ندارد. نه آن رستم دستان، توصیف ساده یک یل سیستانی است و نه ماجراهای سیمرغ افسانه‌ای بازگویی علمی و زیست شناختی یک مرغ بلند پرواز کوهستانی. در خلق این هر دو، عواطف و نگاه فردوسی نقش برجسته دارد. از این رو، کسی شاهنامه را صرفاً «تاریخ» نمی‌داند، بلکه اثری هنری است و راز ماندگاری آن نیز  _تا حدود بسیاری _ همین است. گوته می‌گفت تصویر یک سگ پشمالو که با دقت و وسواس بیش از حدی از آن سگ کشیده شده باشد، برای او چیزی غیر از یک سگ دیگر نیست، یعنی منزلت یککار مفید را ندارد، بنابراین، در قلب هنر، ما همیشه انسان را با روابط چند گانه‌اش با طبیعت و انسان‌های دیگر، یعنی دنیای افکار و عواطف و احساسات او را داریم.

در وهله سوم، بر خلاف علم، فقط هنر است که دسترسی به جنبه‌های زیبائی شناسانه واقعیت را فراهم می‌سازد. فیزیکدان‌ها، شیمی دان ها، زیست شناسان و غیره می‌توانند از دریا، مشخصات را از دیدگاه اجزاء تشکیل دهنده‌ی فیزیکی دریا، خواص شیمیائی آب آن، حیات مجموعه‌ی حیواناتی که در آن زندگی می‌کنند و … به دست دهند. اما فقط هنرمند است که می‌تواند زیبائی آن را نشان دهد.

چون چیزی که موضوع کار هنری قرار می‌گیرد، خاص و مشخص است، بازتابی هم که هنر از آن بدست می‌دهد از لحاظ شکل، خاص و مشخص است: هنر با استفاده از تصاویر خیالی زیباشناختی، واقعیت را بازتاب می‌دهد.

گفتیم تصویر زیباشناختی آنچه را که اساسی و معرف کل است بوسیله و از طریق مصداق فردی آن ارایه و بیان، و به سخن دیگر جنبه‌های اساسی و تیپیک واقعیت را در نمودهای فردی آن ها، یعنی در شکل عینی آن‌ها که قابل دریافت حسی است، بازآفرینی می‌کند. اما ضمناً آفرینش هنری به هیچ روی فقط کشف تیپ‌ها و بازآفرینی‌ها به شیوه‌ی عکس برداری نیست. به عکس، این آفرینش از نوعی گزینش در واقعیت حاصل می‌شود؛ گزینش آنچه که در بر دارنده جنبه‌های کلی، اساسی و بنابراین قابل ارائه و بیان در قالب اندیشه‌ها، عواطف و احساسات تیپیک باشد. از طرفی دیگر هر بازتاب مخیل واقعیت هم هنر نیست. چه بسیارند آماتورهایی که می‌کوشند شعری بسرایند یا تابلوئی بکشند بدون آنکه به صرف همین کار توانسته باشند اثری هنری به وجود آورند.

و دلیل این امر هم این است که هنر، واقعیت را به کمک تصاویر زیبائی شناسانه، یعنی منطبق بر موازین زیبائی بازآفرینی می‌کند. فضیلت یا رذیلت، اتلو یا یاگو، هرآنچه که هنر آن را باز آفرینی می‌کند، منطبق بر قوانین هنری هستند. اصلاً سرشت آن نوع تصویری که هنر آنرا مورد استفاده قرار می‌دهد، خود، زیباشناسانه است. یعنی دریافت زیباشناسانه از واقعیت را ارائه می‌کند و احساسات زیباشناسانه را بر می‌انگیزد. پدیده‌ای که از دیدگاه زیبائی شناسی خنثی باشد، مثلاً مسیر حرکت الکترون‌ها یا روند سوخت و ساز در بدن، و به طور خلاصه تمامی آنچه که عواطف را تحریک نکند و بنابراین نتواند احساسات زیباشناسانه را بیدار کند، در خارج از قلمرو چنین تصویری قرار می‌گیرد.

اگرچه هنر را نمی‌توان با ایدئولوژی یکی گرفت، جدا از آن هم نمی‌تواند باشد. هنر از دو جهت با ایدئولوژی ارتباط پیدا می‌کند: یکی از این جهت که هنر هم به عنوان عنصر سازنده یک نظام اجتماعی معین، خواه ناخواه و به ناگزیر، حامل ایده‌های سیاسی، حقوقی، اخلاقی، زیبائی شناختی، فلسفی و غیره‌ی این یا آن طبقه اجتماعی معین است؛ و دوم از این جهت که بنا به سرشت و ماهیت خود، پدیده‌ای ایدئولوژیک است؛ زیرا هنر هرگز هنر خود را محدود به این نمی‌کند که فقط و به طور ساده واقعیت را منعکس سازد، بلکه درباره واقعیت قضاوت می‌کند؛ یا یک موضع و نگرش معین نسبت به واقعیت را انتخاب و بیان می‌کند یعنی در آن ارزش داروری، البته با شیوه غیر مستقیم و خاص هنری، وجود دارد و هنرمند به حکم خود منطق تصاویر خیالی که می‌آفریند و مورد استفاده قرار می‌دهد، به حکم همان هنجار و چگونگی آفریدن آن تصاویر همواره جانب‌دار است و برای یک آرمان اجتماعی معین مبارزه می‌کند. اثر او(هنرمند)، خود بخواهد یا نخواهد، خود از آن آگاه باشد یا نباشد، همواره حاوی یک پیام ایدئولوژیک است. به همین دلیل هم نویسندگان و هنرمندانی که لاف می‌زنند «خارج از» ایده‌ها قرار دارند، با خود این ادعا در واقع امر مدافع برخی ایده‌های معین هستند. تاریخ به گونه‌ای رسا و روشن ثابت می‌کند که در شرایط کنونی«خلاء ایدئولوژیک» نیز شکلی از تبلیغ و اشاعه ایده‌های بورژوآیی است.

این خصلت ایدئولوژیک هنر، آنرا دقیقا به شکل بندی‌های تاریخی عینی و مشخصی، به طبقات معینی مربوط می‌سازد. همین وصف هنر است که به ما امکان می‌دهد تمایز بسیار روشنی میان هنر جامعه برده‌داری و هنر جامعه فئودالی، میان هنر مردم‌گرا و هنر سرمایه‌داری قائل شویم؛ و سرشت طبقاتی هنر و نقش «فایده گرا»ی آنرا تشخصی دهیم و بشناسیم. اگر قرار باشد هنر از همستیزی‌های اجتماعی رهایی یابد و صرفا در خدمت رشد و اعتلای روحی و ذهنی همه اعضای جامعه قرار گیرد باید تضادهای موجود در شالوده‌ی اقتصادی و اجتماعی جامعه از میان برداشته شود.

به این ترتیب ویژگی بزرگ هنر در این توانایی آن پدیدار می‌شود که عنصر شناختاری و عنصر ایدئولوژیک را بر یک شالوده‌ی زیباشناسانه، به همزیستی با یکدیگر وا می‌دارد. در اینجا پدیده‌های عینی به تبعیت از کیفیت زیباشناختی‌شان، یعنی طبق قواعد زیبائی شناسی، به کمک معقولات زیبائی شناسی و وفق آرمان‌های زیبائی شناختی، ارزیابی و بازآفرینی می‌شوند. هنرمندان این پدیده‌ها را با معیارهای یاد شده می‌سنجند و آنها را به عنوان آثار تراژیک یا کمیک، والا یا ناهنجار، شریف و اصیل یا مبتذل و عامیانه می‌شناسند و توصیف می‌کنند. اثر آنانکه به این ترتیب صیقل خورده است در عامه مردم که مخاطب آن هستند احساسات زیبائی شناسانه را که درک و دریافتی عاطفی از واقعیت است بیدار می‌کند. عاطفه زیبائی شناسانه را می‌توان نوعی شیوه درک و دریافت اشیا و پدیده‌های عینی و اعمال و آثار هنری تعریف کرد که اثر و نتیجه آن برانگیختن احساس تحسین یا شادی در فرد و وا داشتن او به خنده یا گریه، دوست داشتن یا نفرت ورزیدن، به خشم آمدن، غمگین شدن، به هیجان آمدن و مانند اینها باشد. احساس زیبا شناسانه به شکل لذتی در می‌آید و بروز می‌کند که در برابر یک منظره، یک اثر هنری، یا یک موجود انسانی به فرد دست می‌دهد.

در این عرصه، نقش هنر نقشی اساسی است. این هنر است که به آن احساسی که در ابتدا خام، گیج و مبهم است چنان وضوح و عمقی می‌بخشد که موجب زاینده شدن فلان فکر و فلان پدیده در ما، و ایجاد فلان موقعیت یا فلان اقدام انسانی از سوی ما می‌شود. این واقعیت که اغلب به آن بر می‌خوریم که یک رویداد تکان دهنده که در یک کتاب خوب توصیف شده است چنان تاثیری در ما ایجاد می‌کند که از تاثیر خود آن رویداد در عالم واقع قوی‌تر است، از همین امر ناشی می‌شود. آیا این دلیل قدرتِ هنر در الگو بخشیدن به حساسیت‌ها و احساسات ما نیست؟ دلیل قدرت عاطفی بی حد آن نیست؟ مارکس می‌گفت: «شیئی که موضوع کار هنری قرار می‌گیرد عامه مخاطبانی را به وجود می آورد که ذوق و فهم هنری دارند و قادرند از زیبائی لذت ببرند.»(1)

به این ترتیب می‌بینیم که چگونه فعالیت عملی اجتماعی و تاریخچه افراد انسانی و تکامل تدریجی پیوسته علوم و هنرها در طول سده‌های متمادی، نه تنها به انباشت دانش دقیق درباره دنیای پیرامون و ارتقا و اعتلای توانایی‌های ذهنی افراد انسان منجر شده، بلکه علاوه بر این مایه رشد و تکامل و عمیق تر شدن حساسیت افراد انسانی، رشد و تکامل و عمیف‌تر شدن زندگی عاطفی آنها نیز شده است. این رخداده‌ی اخیر به ما امکان می‌دهد که جنبه‌های زیباشناختی واقعیت را هر روز بهتر و زنده تر دریابیم و ارتقا حساسیت عاطفی انسان را که از ارتقاء سطح فرهنگ او جدایی ناپذیر است، هر روز روشن‌تر و موثر تر بشناسیم.

در جوامعی که بر استثمار مبتنی است، بخش بزرگی از میراث هنری بشریت از دسترس زحمتکشان خارج است. از سوی دیگر امروز هر جا که امپریالیسم حاکم است، نتیجه اقدامات عینی و عملی سرمایه انحصاری و مالی به انحراف و انحطاط کشاندن ذوق و سلایق بخش قابل توجهی از مردم است و چون امپریالیسم از رسانه‌ها و وسایل جدید و نیرومد اطلاعاتی و ارتباط جمعی هم برای این منظور استفاده می‌کند، این اثرگذاری بسیار بیشتر شده است. قرار گرفتن هنر اصیل و واقعی در دسترس مردم و کمک به شکوفایی یک حس راستین زیبائی شناسی در توده‌های مردم تنها در یک نظام جامعه سالار امکان پذیر است. «هنر به مردم تعلق دارد. هنر باید از طریق ریشه‌های خود در عمیق ترین توده‌های زحمتکش نفوذ کند. باید برای این توده‌ها قابل دسترسی باشد و مورد علاقه‌ی آنها قرار گیرد. هنر باید به احساسات آنها، به اندیشه‌های آنها و به اراده‌ی آنها وحدت بخشد و توده‌های مردم را به هیجان آورد. باید در آنان هنرمندانی را بیدار کند و موجب رشد و تکامل آنها شود.»

 

این هدف، یعنی بیدار کردن قریحه‌های هنری و فراهم ساختن موجبات رشد و تکامل استعدادها، اهمیت نقشی را که در زمینه آموزش زیبا شناختی توده‌های مردم به هنر محول شده است، به خوبی نشان می‌دهد.

عملاً هنر، در وحدت سه عنصر سازنده آن یعنی عنصر زیبائی شناختی، عنصرشناختاری و عنصر ایدئولوژیک، وسیله نیرومدی برای آموزش مستقیم، عینی و دسترس پذیر برای انسان است. بنابراین، هنر در زمان واحد به عنوان وسیله آموزش هم ایدئولوژیک، هم اخلاقی و هم زیبا شناختی مطرح است. چون هنر همواره در معرض و مستعد پذیرش تاثیرات ایدئولوژیک است، برای مبارزه طبقاتی هم وسیله پر اهمیتی به شمار می‌رود. در این جایگاه نیز نقش هنر نیز می‌تواند دوگانه باشد، یعنی نقشی مترقی یا ارتجاعی ایفا کند. چنانچه در خدمت مردم و ترقی قرار بگیرد، قدرت دگرگون کننده عظیمی به دست می‌آورد، و به طور قدرتمندی در روحیه‌ها و احساسات معاصرین خود نفوذ و اثر می‌کند. همانگونه که وقتی هم در خدمت ارتجاع و امپریالیسم قرار گیرد به انحطاط و انحراف و به ترمزی در راه تکامل تاریخ و جامعه بدل می‌شود…

هادی خرسندی آیت الله خرافات فروش می‌شود! (نمایش طنز)

https://www.youtube.com/watch?v=8NEDwpbsBJ0

btselem a mis en ligne la vidéo הצבא ממשיך להשתמש בכלבים לתקיפת אזרחים פלסטינים, 2014.

btselem a mis en ligne la vidéo הצבא ממשיך להשתמש בכלבים לתקיפת אזרחים פלסטינים, 2014. הצבא ממשיך להשתמש בכלבים לתקיפת אזרחים פלסטינים, 2014 btselem בסרטון נראים החיילים עם כלבי התקיפה בשטח הכפר. כמו כן ניתן לראות בו את מעצרו של חמזה אבו האשם בן ה-16, אולם התקיפה עצמה אינה מתועדת בו. בהמשך הסרטון חיילים לוקחים את הנער לתוך השב"ם, ונועלים אותו מאחוריהם ובמקום מתפתח עימות מילולי בין פלסטינים הדורשים לשחררו לבין החיילים. מתנחל שנכח במקום, ככל הנראה רבש"ץ ההתנחלות, דורך את נשקו מבלי שמי מהחיילים יתערב במעשיו.

کشته شدن یکی از فرماندهان سپاه در عراق

کشته شدن یکی از فرماندهان سپاه در عراق 

حمید تقوی٬ یکی از فرماندهان سپاه پاسداران  توسط تک تیراندازهای گروه داعش در منطقه «بلد» شهر سامرا در استان «صلاح‌الدین» عراق کشته شد.

رسانه‌های ایران گزارش کرده‌اند آقای تقوی روز گذشته (شنبه ششم دی) مورد هدف تک‌تیراندازی که خود را پشت یک ترانس برق مخفی کرده بود قرار گرفته و جان باخته است.

 از تقوی به عنوان فرمانده قرارگاه «فجر» اهواز و فرمانده محور عملیاتی سامرا نام برده می‌شود.

گزارش شده بر اثر این حمله برخی همراهان این فرمانده سپاه نیز زخمی شده‌اند.

حمید تقوی در روستای «ابودبس» از توابع بخش مرکزی اهواز به دنیا آمده و از چهره‌های شناخته شده نظامی «کوت عبدالله» مرکز شهرستان کارون بود.

نشنال جئوگرافی در آخرین روزهای سال ۲۰۱۴ میلادی بر‌ترین عکس‌های یک سال گذشته خود را معرفی کرد.

نشنال جئوگرافی در آخرین روزهای سال ۲۰۱۴ میلادی بر‌ترین عکس‌های یک سال گذشته خود را معرفی کرد. سایت نشنال جئوگرافی برندگان مسابقه بر‌ترین عکس سال ۲۰۱۴ خود را معرفی کرد. بر‌ترین عکس‌های نشنال در سه بخش مردم، مکان و طبیعت دسته بندی شده و بر‌ترین عکس‌هایی که در طول سال گذشته برای شرکت در مسابقه عکاسی این موسسه فرستاده شده است را در بر می‌گیرد

برنده جایزه بزرگ. عنوان عکس: یک نقطه روشن در میان تاریکی. عکاس: Brian Yen

برنده لوح تقدیر بخش طبیعت. پرواز جغد گوش کوتاه موسوم به "شانه نهر" "بونداری بی" کانادا. عکاس: Henrik Nilsson

برنده جایزه ویژه بخش طبیعت. عنوان عکس: مهاجرت بزرگ. عکاس: Nicole Cambre

برنده لوح تقدیر بخش مکان. توفان در "کوکالی" ترکیه. عکاس: Aytul Akbas

برنده لوح تقدیر بخش طبیعت. اژدهای یخی در جشنواره یخ استونی. عکاس: Maie Kirnmann

برنده لوح تقدیر بخش مردم. زندگی کودکان و نوجوانان از کار افتاده در سوریه. عنوان عکس: "کودکان در تاریکی". عکاس: Abdullah Alghajar

برنده لوح تقدیر بخش طبیعت. عنوان عکس: قدرت بازوان. عکاس: Archna Singh

برنده لوح تقدیر بخش مکان. عنوان عکس: توکیو، ایستگاه مترو شیناگاوا. عکاس: Peter Franc

برنده لوح تقدیر بخش مکان. عنوان عکس: "حمص ویران". عکاس: Sergey Ponomarev

برنده لوح تقدیر بخش طبیعت. عنوان عکس: "غرش گوزن". عکاس: Prashant Meswani

برنده لوح تقدیر بخش مردم. عنوان" من و برادرانم". استراحت در جریان سفر عکاس به "میامی". عکاس: Tyler Greenfield

برنده لوح تقدیر بخش طبیعت. عنوان" گورخرها بر لبه آتشفشان". منطقه نزدیک به دهانه آتشفشان "نگورونگورو" در تانزانیا. عکاس: Zikri Teo

برنده لوح تقدیر بخش مردم. عنوان عکس: "انتظار". پیرمرد با حالت منتظر روی تختش غرق در افکار و همسرش در حال اماده کردن نان برای مراسم عشای ربانی. عکاس: Roberto Fiore

برنده لوح تقدیر بخش طبیعت. "زمرد ماهی ناپلئونی" در سواحل "همیلتون" در ایسلند. عکاس: Christian Miller

برنده لوح تقدیر بخش مردم. عنوان عکس: "خلق و خو". دختر خردسال عصبانی در یک مرز خرید در بانکوک روی زمین دراز کشیده اس